به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، مطالعه ای جدید بوسیله گاوین کلسی و همکارانش در انستیتو بابراهام اطلاعاتی را در مورد نقش اپی ژنتیک در سکون و غیر فعال بودن سلول های تخم ارائه داده است. آن ها نشان داده اند که پروتئینی به نام MLL2 در تولید الگوهای مجزای اپی ژنتیکی مورد نیاز برای سکون سلول های تخم نقش دارد.

یک سلول تخم لقاح یافته را شروع زندگی هر انسانی می دانند. اما سلول های تخمی(تخمک) نیز در بدن زنان قبل از تولد آن ها تولید می شوند. این تخم یا تخمک ها در سراسر کودکی در حالت سکون و غیر فعال باقی می مانند تا این که سن بلوغ فرا برسد. اگر سلول های تخم اولیه وارد مرحله سکون نشوند، آن ها قادر به تبدیل شدن به تخم های بالغ نخواهند بود و شانس ایجاد یک زندگی جدید را نخواهند داشت. وارد شدن سلول های تخم به سکون شامل اضافه شدن مارک یا نشان های اپی ژنتیکی به سرتاسر DNAشان است. به منظور درک این که این نشان های اپی ژنتیکی از کجا می آیند و چگونه اشتباه در آن ها می تواند منجر به بیماری شود، دکتر کلسی و همکارانش از یک روش جدید و بسیار حساس را برای تشخیص نشان های اپی ژنتیکی در چنین جمعیت کوچک سلولی(تخم) ایجاد کنند. با استفاده از این روش آن ها دریافتند که همراه با تکوین تخم، نشانی موسوم به H3K4me3 در سرتاسر ژنوم گسترده می شود. پیش از این محققین این نشان اپی ژنتیکی را در نزدیک بسیاری از ژن های فعال در بسیاری از سلول ها شناسایی کرده بودند اما نقش آن در سلول های تخم متفاوت است. کلسی و همکارانش نشان دادند که پروتئینMLL2 مسئول این نشان دار شدن غیر معمول سلول های تخم با H3K4me3 است. بدون MLL2، اغلب نشان های H3K4me3 در سلول های تخم از بین می رود و این سلول ها قبل از این شانس ایجاد یک زندگی جدید را داشته باشند می میرند.

این مطالعه نشان داده است که H3K4me3 به دو طریق ایجاد می شود. پروتئین MLL2 می تواند بدون این هر گونه فعالیت ژنی در کنارش، نشان H3K4me3 را به DNA اضافه کند و این در حالی است که در فرایندی دیگر که از MLL2 استفاده نمی کند، نشان H3K4me3 در کنار ژن های فعال گذاشته می شود. با مطالعه این مکانیسم های جدید، محققین امیدوارند که اطلاعات شان را در مور نقش اپی ژنتیک در باروری گسترش دهند، هر چند به نظر می رسد که در کشف ارتباط بین اپی ژنتیک و تکوین تخم هنوز در ابتدای راه هستیم.

پایان مطلب/