به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، آن ها در این مطالعه روی پروتئین های بردار/خواهر (YAP و TAZ) و نقش آن ها در تکوین سلول های بنیادی استخوان و ماتریکس متمرکز شده اند. این دو پروتئین از بسیاری از جهات شبیه هم هستند، اما بسته به نوع سلول  آن ها می توانند عملکردهای معادل یا متضادی نیز داشته باشند. برای حل این تناقض، بوئرکل و همکارانش عملکردهای انفرادی و ترکیبی پروتئین های YAP و TAZ را در موش هایی که در سلول های بنیادی شان این دو پروتئین به تنهایی یا با هم حذف شده بود بررسی کردند. آن ها دریافتند که موش های بدون YAP، TAZ و یا هر دو، تمایز سلول بنیادی کاملی ندارند و این سلول ها قادر به حرکت مناسب به جایگاه آسیب های اسکلتی نیستند. آن ها نشان داده اند که YAP و TAZ برای تولید مقادیر کافی از ماتریکس و حفظ ویژگی های مکانیکی آن ها ضروری هستند. زمانی که هر دوی YAP و TAZ در موش ها حذف شدند، موش ها ویژگی هایی مانند بیماری استخوان شکننده یا osteogenesis imperfecta را نشان دادند. به نظر می رسد که این پروتئین ها می توانند هدف مناسبی برای درمان هایی باشند که با هدف درمان آسیب های استخوانی استفاده می شوند.

پایان مطلب/