به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، محققین در دانشگاه پیتزبورگ، گرافت های سنتتیکی را تولید کرده اند که عروق خونی خود بدن را تقلید می کند و می تواند بسیاری از مشکلات مربوط به جراحی های بای­پس را حذف کند. بهترین گزینه موجود در شرایط حاضر برای بیماران نیازمند استفاده از سیاهرگ سافن یا شریان پستانی است، اما هر فردی مقادیر کافی عروق خونی سالم برای استفاده در جراحی های بای­پس ندارد. یک گرافت زیست سازگار مهندسی بافت شده می تواند گزینه درمانی مناسبی را برای بیماران مهیا کند. با این هدف، محققین پیتزبورگ مواد مهندسی شده را تولید کرده اند که از نظر مکانیکی و ریز ساختاری مانند بافت های طبیعی بدن رفتار می کنند.

هر شریان دارای عملکردی دارای تک لایه ای از سلول های پوشاننده به نام اندوتلیوم است که مسئول کاهش ترومبوز و کنترل جریان خون هستند. گرافت عروقی سنتز شده بوسیله محققین پیتزبورگ نیز با استفاده از سلول های اندوتلیالی مشتق از خون، دارای پوشش اندوتلیوم شده است.

گرافت های با قطر زیاد، معمولا در برخی از جراحی های عروقی استفاده می شوند و می توانند تا ده سال بعد از ایمپلنت شدن عملکرد کاملی داشته باشند. با این حال، بدن اغلب گرافت های با قطر کوچک را به عنوان شیء خارجی خطرناک می شناسد. نتیجه این امر انسداد شریانی یا لخته خون است. گرافت های عروقی با قطر کوچک یا گرافت های شامل عروق خونی که قطر داخلی شان کمتر از 5 میلی متر باشد، شانس موفقیت کمتری دارند. بخش قابل توجهی از  موارد بیماری های عروقی مربوط به عروق خونی با قطر کوچک هستند و در نتیجه تقاضا برای درمان آن ها بالاست. یک شریان سالم معمولا به صورت لایه های متناوبی از کلاژن و الاستین سازماندهی می شود که که حمایت و ساختاری و الاستیسیته لازم را فراهم می کنند. برای تولید عروق سنتتیک، محققین پیتزبورگ از لایه های متناوب ژلاتین و تروپوالاستین به عنوان جایگزین استفاده کردند. ژلاتین از مشتقات کلاژن و تروپوالاستین یک پیش ساز الاستین است. این مواد به استفاده از محاسبات دقیق برای مهندسی عروق مشابه با شریان واقعی استفاده شدند. به نظر می رسد که این روش، ریزساختار و ویژگی مکانیکی شریان طبیعی را تقلید می کند و منجر به تولید موفقیت آمیز گرافت مهندسی بافت شده می شود.

پایان مطلب/