به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، شبیه تعداد اندکی از بخش های بدن، برخی از بخش های چشم مانند عدسی، دستیابی مستقیمی به عروق خونی که انتقال دهنده سلول های ایمنی هستند ندارند. تصور می شود آن ها به صورتی قرار گرفته اند که سلول های ایمنی نمی توانند به مکان ها برسند. اصطلاحا این بخش ها را ممتاز از نظر ایمنی می نامند. اما مطالعه ای جدید این جمله را نقض می کند. یافته ای که می تواند هم برای بهبود زخم در چشم و هم در مورد تغییراتی که به دنبال کاتاراکت در چشم اتفاق می افتد کاربرد داشته باشد.

دکتر منکو و همکارانش در دانشگاه توماس جفرسون از مدل موشی استفاده کرده اند که مهندسی ژنتیک شده بود تا پروتئین تکوینی کلیدی به نام N-کادهرین را تولید نمی کرد. این پروتئین در شروع شکل گیری عدسی چشم نقش دارد. این موش ها نه تنها نشان دادند که N-کادهرین برای ساختار شفاف عدسی ضروری است، بلکه آن ها مشاهده شد که عدسی هایی که به دلیل نبود N-کادهرین دچار بدشکلی شده اند شروع به جذب سلول های ایمنی می کنند تا آسیب شان را ترمیم کنند. سلول های ایمنی از طریق شبکه ای از لیگامنت ها که عدسی را معلق نگه می دارند و آن را به بافت عضلانی پیرامونی موسوم به اجسام مژه ای متصل می کنند، به عدسی مهاجرت می کنند. این اجسام مژه ای غنی از عروق خونی هستند که مملو از سلول های ایمنی هستند. عملکرد اصلی اجسام مژه ای کنترل شکل عدسی و کمک به فوکوس کردن آن است. درک این که عدسی ها هم به حفاظت ایمنی دسترسی دارند و هم می توانند در معرض فعال شدن بیش از حد آن ها قرار گیرند، می تواند نگرش ما در مورد شماری از اختلالات بینایی را تغییر دهد.

پایان مطلب/