به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، این مطالعه روی موش هایی صورت گرفته است که فاکتور رونویسی Tbx1 در آن ها حذف شده بود. این ژن نقش کلیدی و اساسی را در چندین ناهنجاری انسانی(قلب، تیموس، پاراتیروئید، چهره و دندان) مربوط به سندرم DiGeorge بازی می کند. افرادی که تحت تاثیر این سندرم قرار می گیرند، نقص هایی را در مینای دندان شان نشان می دهد. به نظر می رسد که ارتباط مستقیمی بین عملکرد مختل شده Tbx1 و نواقص مینای دندان وجود دارد. مینا از طریق معدنی شدن پروتئین های مینا شکل می گیرد که بوسیله سلول های اپی تلیالی دندانی به نام آملوبلاست ترشح می شوند. نتایج این مطالعه روی موش ها نشان می دهد که دندان موش های فاقد Tbx1 فاقد مینا و آملوبلاست ها است. این یافته ها می تواند نقش مهمی در درک تولید مینا به عنوان سخت ترین ماده آلی موجود در طبیعت داشته باشد. از آن جایی که موش های موتانت برای Tbx1 خیلی زود می میرند، محققین از تکنیک های کشت طولانی مدت برای رشد دندان تا زمان بلوغ استفاده کردند و نتایج مشابهی را در رابطه با ناهنجاری مینای دندان مشاهده کردند.

پایان مطلب/