به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، سطح گلوکز خون در موجودات زنده شدیدا تنظیم می شود. شرایط قند خون خیلی پایین(hypoglycemia) یا خیلی بالا(hyperglycemia) تهدید شدیدی برای سلامتی محسوب می شوند. سطح گلیسمی بین گونه های جانوری مختلف است که بدین معنی است که غلظت طبیعی گلوکز خون در موش می تواند برای انسان سطح دیابتی در نظر گرفته شود.

این که هموستازی گلوکز دقیقا چگونه تنظیم می شود، مشخص نیست اما به نظر می رسد که چندین اندام از جمله کبد، هیپوتالاموس، جزایر پانکراسی آزاد کننده هورمون یا جزایر لانگرهانس در این امر دخیل هستند. برهمکنش بین این اندام ها پیچیده است و هر کدام از آن ها برای تنظیم گلوکز تنظیمات خود را دارند. در بین این اندام ها کدام یک نقش مهم تری دارد و تنظیم کننده اصلی سطح گلوکز در شرایط طبیعی در بین گونه های جانوری است؟

به عقیده محققین انستیتو کارولینسکا، تنظیم گلیسمی از جزایر پانکراسی حاصل می شود که به عنوان یک اندام عمل می کنند، در حالی که خروجی هورمون بوسیله ویژگی ها و مکانیسم های درون بافت جزایر تنظیم می شود. برای تست این فرضیه، محققین جزایر پانکراسی گونه های مختلف از جمله انسان را به موش های دیابتی و غیر دیابتی پیوند کردند. در ادامه آن ها سطح گلوکز خون و تلورانس گلوکز را در موش های گیرنده بررسی کردند و مشاهده کردند که جزایر پیوند شده سطح گلیسمی گونه های اهدایی را به موش انتقال داد این بدین معنی است که جزایر پانکراس مسئول کلی حفظ سطح قند خون به صورت طبیعی هستند و این امر آن ها را  در بدن تبدیل به glucostat می کند. یافته جالب دیگر این است که در انسان برخلاف جوندگان سلول های آزاد کننده هورمون گلوکاکون در جزایر پانکراسی اهمیت حیاتی برای تنظیم سلول های تولید کننده انسولین دارند و بنابراین سطح گلوکز خون را تنظیم می کنند. این بدین معنی است که استفاده از جزایر پانکراسی انسانی زمانی که هدف درک نحوه تنظیم هموستازی گلوکز تحت شرایط طبیعی بوسیله پانکراس است، امری ضروری است.

طبق یافته های این مطالعه، به منظور درمان دیابت به کمک تکنولوژی سلول های بنیادی در آینده، بدست آوردن همه سلول های موجود در جزایر پانکراسی و سپس تولید جزایر مصنوعی برای پیوند امری ضروری است.

پایان مطلب/