به گزارش بنیان به نقل از stem-cells-news، آن ها کشف کرده اند که طی تکوین، زمانی که سلول های پیش ساز قلبی به طور پیشرونده ای به انواع سلول های مختلف تمایز می یابند، مسیر Hippo برای هماهنگ سازی تکوین این سلول های مختلف و در نتیجه عملکرد قلب ضروری است. مسیر Hippo، تا کنون بخاطر نقشی که در مهار بازسازی قلب بالغین داشت شناخته شده بود. اما در مطالعه ای جدید دکتر مارتین و همکارانش در کالج بیلور به بررسی این مطلب پرداخته اند که آیا مسیر Hippo در تکوین جنینی قلب دخیل است یاد خیر. به همین منظور آن ها نقش این مسیر در تنظیم تکوین گروهی از سلول های پیش ساز قلبی موسوم به سلول های اپی کاردی را نیز بررسی کردند. طی تکوین و آسیب قلبی، این سلول ها به حامیان اصلی کاردیومیوسیت ها تبدیل می شوند که در سلول های عضلانی ضربان دار قلب هستند.

استفاده از موش های مهندسی ژنتیک شده نشان داد که نقصان مسیر Hippo موجب می شود که موش ها قلب کوچک تری در مقایسه با موش های طبیی داشتند باشند. علاوه براین، تکوین عروق خونی این موش ها نیز ناقص است و دچار انشعابات و تراکم لازم نیستند. این نشان می دهد که مسیر Hippo دبرای تکوین طبیعی قلب و عروق خونی حیاتی است. آنالیزهای دقیق ترانسکریپتومی نیز حاکی از این بود که طی تکوین جنینی قلب تعدادی از ژن ها و مسیرها از جمله مسیر اسید رتینوئیک یا ویتامین A با مسیر Hippo در ارتباط هستند. هم چنین مشخص شد که در صورت ناقص بودن مسیر Hippo طی تکوین جنینی قلب، فیبروبلاست های قلبی نمی توانند برنامه تکوینی طبیعی شان را پی بگیرند. طی تکوین قلبی، زمانی که سلول ها از یک مرحله خاص در حال گذار هستند، مسیر Hippo تولید فاکتورهای تنظیم کننده فاکتور اندوتلیالی عروقی را تنظیم می کند. مهم تر این که مسیر Hippo نقش مهمی در این فرایند بازی می کند و می تواند هماهنگ کننده اصلی تکوین چندین نوع سلول در قلب باشد. با رشد قلب، سلول های عروقی بیشتری به درون قلب حرکت می کنند و عروق لازم برای حمایت از رشد و عملکرد قلب را فراهم می کنند. به نظر می رسد که مسیر Hippo می تواند اندازه قلب در حال رشد را حس کند و تعداد فاکتورهای ترشح رشده را تنظیم کنند و تعیین کنند که چه تعداد فیبروبلاست و سلول اندوتلیالی در قلب شکل بگیرد.

پایان مطلب/