به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، محققین آزمایشگاه فیزیولوژی جانوری باگلی، با استفاده از نمونه فیبرهای عضلانی انسانی تولید شده بوسیله محققین دانشگاه استنفورد، توانستند فیبرهای عضلانی را به صورت منفرد جداسازی کنند که حدود نصف تار موی انسان قطر دارند. با بکارگیری، میکروسکوپ، تیغ و محلول های شیمیایی، آن ها نوع فیبر را تعیین کردند و آنالیزهای پروتئینی برای هر سلول را با استفاده از دستگاه جدیدی موسوم به Protein Simple انجام دادند. این رویکرد اجازه جداسازی و ارزیابی فیبرهای عضلانی را با دقتی به مراتب بیش از پیش می دهد. پیش از این، محققین نمونه های عضلانی را گرفته و آن را هموژنیزه و به نوعی چرخ می کردند و آنالیزها را روی یک نمونه بزرگ انجام می دادند. مشکلی که در این مورد وجود داشت این بود که این نمونه مخلوطی از سلول های چربی، عروق خونی، سلول های بنیادی و سایر سلول ها بود که منجر به ارائه  داده های غیر واقعی و پر خطا می شد. اما داده های این مطالعه با شناسایی نقش موثر پروتئین AMPK، این پروتئین را هدف مناسبی برای طراحی داروهایی می داند که می توانند برای تغییر سطح انرژی در عضلات استفاده شوند.

پروتئین AMPK یک عقربه محسوب می شود که به هر سلول بدن اعلام می کند که میزان سوخت آن چقدر پایین آمده است و به نوعی یک حسگر انرژی در سلول محسوب می شود. عضلات 30 تا 40 درصد بدن ما را تشکیل می دهند و بزرگترین مصرف کننده های قند و چربی برای تولید انرژی محسوب می شوند. اما اگر افراد انرژی زیادی را در صورت چاق بودن و ورزش نکردن ذخیره کنند، AMPK فعال نشده و بدن قادر نخواهد بود قند خون را در مسیر درست آن تنظیم کند.

پایان مطلب/