به گزارش بنیان، دکتر «علی صمدی کوچکسرایی» افزود: پس از جداسازی این سلول ها از مغز استخوان بیمار و تکثیر در محیط آزمایشگاهی بر روی داربست، این سلول ها به صورت اتولوگ قابل پیوند به بیمار هستند.

 

وی با اشاره به این که ایران در حوزه استفاده از سلول های بنیادی،  از کشورهای برجسته خاورمیانه و در کل دنیا جزو کشورهای شناخته شده و مطرح است ،خاطر نشان کرد: ردپای رشته مهندسی بافت، از دهه 1980 به بعد در برون دادهای علمی ایران مشاهده می شود اما بیشترین رشد و تمرکز بر این رشته در 10 سال اخیر مشاهده می شود.

 

او با تاکید بر این که از مهندسی بافت برای درمان بیماری های غیر واگیر استفاده می شود، عنوان کرد: در بیماری های غیرواگیردار که به نحوی یکی از بافت های بدن در آن دچار آسیب می شود، با متدهای مهندسی بافت می توان آن ها را درمان کرد. اما هنوز این درمان ها در مرحله تحقیقاتی است و به پروتکل های روتین درمانی راه پیدا نکرده اند.

 

صمدی کوچکسرایی تصریح کرد: مهندسی بافت در کارآزمایی های بالینی به ویژه برای درمان بیماری های قلبی -عروقی، استخوانی، عصبی و کبد و گوارش کاربرد بیشتری دارد و پاسخ های مناسبی هم از این روش توسط محققان به دست آمده است.  

 

این عضو هیات علمی دانشگاه عنوان کرد: در این روش از سلول ها  در کنار مواد بیومتریال یا مواد زیستی استفاده می کنند . این سلول ها که می توانند سلول های بیمار و یا سلول هایی که از شخص دیگری گرفته می شود، باشد با در کنارمواد زیستی ترکیب می شود.

 

وی ادامه داد: برخی از این مواد زیستی را می توان از حیوان ها گرفت  که برای اجرای آن يک داربست متخلخل و زيست‌تخريب‌پذير ساخته می شود که سلول های بافت مورد نظر روی آن کشت داده می شود. سپس داربست برای ترميم و خلق مجدد بافت آسيب ديده به‌ کار می رود.

پایان مطلب/