به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، سالانه نزدیک به 600 نفر در بریتانیا  مبتلا  به لوکمیای میلوئید مزمن(CML) شناخته می شوند. استانداردترین داروی موجود برای این بیماران، استفاده از داروهایی موسوم به مهارکننده های تیروزین کینازی(TKIs) است. برآوردها نشان می دهد که بیش از پنج هزار نفر در بریتانیا در حال حاضر به لوکمیای میلوئید مزمن مبتلا هستند و از مهارکننده های تیروزین کینازی استفاده می کنند و این امر هزینه سالانه ای معادل 23 هزار پوند برای بیمار در پی دارد. اما این دارو علاوه بر گران قیمت بودن، عوارض جانبی مانند سردردهای مزمن، مشکلات گوارشی و خستگی نیز در پی دارد. در حالی که این داروها می توانند تعداد سلول های لوکمیایی را به حداقل برسانند اما باز هم سلول های بنیادی لوکمیایی که دلیل اصلی متاستاز و عود مجدد سرطان هستند، از این دارو در امان می مانند و ریشه کن نمی شوند. به همین دلیل تصور می شود که بیماران ناچار باشند برای تمام طول عمرشان از داروهای مهارکننده تیروزین کینازی استفاده کنند.

مطالعه ای بالینی بوسیله محققین دانشگاه لیورپول که در 20 بیمارستان مختلف در بریتانیا صورت گرفته است نشان داده است که بسیاری از بیماران هستند که به خوبی به این داروها پاسخ می دهند و می توان با کاهش دادن دوز مصرفی و روزانه دارو، در نهایت سرطان را در آن ها متوقف کرد. در این مطالعه محققین به دقت بیماران را با استفاده از تست های خونی تخصصی به صورت ماهانه یا دو ماه یک بار مورد ارزیابی قرار دادند تا ببینند آیا نشانه ای از بازگشت لوکمیا در بیماران وجود دارد یا خیر. در صورت مثبت بودن تست بیماران مجدد تحت تیمار با دوز بالا و کامل داروهای مهارکننده تیروزین کیناز قرار می گرفتند. بعد از سه سال، کارآزمایی بالینی، در نهایت مشخص شد که 72 درصد بیمارانی که در آن ها سطح لوکمیا به صورت پایین یا غیر قابل تشخیص بود، تا دو سال بعد از مصرف روزانه بیماری نیز عاری از بیماری بودند.

این مطالعه نشان داد که کاهش یا متوقف کردن درمان برای اغلب بیماران مبتلا به لوکمیای میلوئید مزمن که بعد از سال ها درمان پاسخ های باثبات و عالی به درمان با مهارکننده های تیروزین کینازی می دهند، می تواند بی خطر باشد و با علایم کاهش یافته همراه باشد.

پایان مطلب/