مطالعه ای با هدف کاهش خطرات مربوط به درمان مولتیپل میلوما
در مطالعه ای روی 10 بیمار مبتلا به مولتیپل میلوما، دکتر جین ری و همکارانش در دانشگاه مونترال سعی داشته اند راهی برای کاهش خطرات مربوط به درمان مولتیپل میلوما بیابند. در این راه آن ها رویکردی خلاقانه را ارائه کرده اند که بر ویژگی های ایمنولوژیک منحصربفرد خون بند ناف مبتنی است و می تواند کارایی و راندمان آلوگرافت ها به عنوان یک درمان ترجیحی برای این بیماری را بهبود ببخشد.
امتیاز:
به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، مولتیپل میلوما یکی از شایع ترین سرطان های مغز استخوان است که هنوز هم لاعلاج است و آن هایی که به این بیماری مبتلا می شوند، نهایت امید به زندگی شان بین 5 تا 6 سال است. بیمارانی که در مراحل پیشرفته این بیماری قرار دارند، ناهنجاری های کروموزومی داشته و سلول های میلومایی ظرف مدت سه سال در خون شان ظاهر می شود. تاکنون بهترین درمان مورد استفاده برای این بیماری گرافت سلول های بنیادی از اهدا کننده وابسته و غیر وابسته بوده است. با این حال، آلوگرافت ها با عوارض جانبی متعددی همره هستند که مهم ترین آن ها حالتی به نام بیماری پیوند علیه میزبان(GvHD) است که منجر به نرخ مرگ و میر 10 تا 20 درصدی می شود. به همین دلیل نیاز به بهبود پیوندهای آلوگرافت برای بیماران مبتلا به مولتیپل میلوما است. یکی از این راه ها استفاده از خون بند ناف است که با کمترین مشکلات سیستم ایمنی همراه است و عوارض ضد سرطانی قوی دارد.
اخیرا، مولکولی به نام UM171 بوسیله دکتر سوواگیو و همکارانش در دانشگاه مونترل کشف شده است که می تواند تعداد سلول های بنیادی موجود در خون بند ناف را در شرایط آزمایشگاهی تا 30 برابر افزایش دهد و نتایج امیدوار کننده ای را در 22 بیماران مبتلا به لوکمیا نشان داده است. در این مطالعه نیز دکتر ری و همکارانش از همین مولکول برای افزایش رشد سلول های بنیادی خون بند ناف و سپس استفاده از این سلول های بنیادی برای ده بیمار مبتلا به مولتیپل میلوما استفاده کردند. نتایج اولیه نشان داده است که استفاده از این سلول های بنیادی تکثیر یافته می تواند درمان مناسبی برای بیماران مبتلا به مولتیپل میلوما باشد.
پایان مطلب/