به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در مطالعه ای با حمایت مالی مرکز تحقیقات سرطان بریتانیا، محققین به بررسی نوعی تومور مغزی کودکان موسوم به گلیومای پونتین ذاتی منتشره (DIPG) پرداخته اند و توانسته اند زوایایی از مشخصه های تهاجمی آن ها را روشن سازند. تهاجمی بودن این سرطان ها به معنی ترک مغز بوسیله سلول های بنیادی و سرطانی  و تهاجم آن ها به سایر بخش های مغزی یا سایر بخش های بدن است. سرطان DIPG به طور خارق العاده ای صعب العلاج است است و تقریبا همه کودکان مبتلا به این سرطان ظرف مدت کمتر از دو سال می میرند.

در این مطالعه جدید محققین در انستیتو تحقیقات سرطان لندن با استفاده از نمونه های بافت مغزی کودکانی که بدلیل ابتلا به DIPG مرده بودند؛ نگاهی عمیق تر به این تومورها انداخته اند. آن ها دریافتند که DIPGها هتروژن یا ناهمگون هستند که بدین معنی است که آن ها از بیش از یک نوع سلول تشکیل شده اند. این امر سلول ها را قادر می سازد که با یکدیگر همکاری کرده و تومورهای اصلی را ترک کنند و به سایر نقاط مغز مهاجرت کنند. محققین می گویند که این امر نشان دهنده پیچیدگی ساختار ژنتیکی این بیماری است و نیازمند یک درمان همه جانبه برای مقابله با آن است.

پروفسور کریس جونز و همکارانش براین باورند که این اولین بار است که مجموعه ای از برهمکنش های بین سلول های توموری مختلف را در DIPG نشان داده اند. به عقیده آن ها این سلول ها با یکدیگر همکاری کرده و منجر به رشد تومور و تهاجمی تر شدن آن می شوند. این مطالعه نشان می دهد که حتی سلول هایی که به تعداد نسبتا اندک در DIPG وجود دارند می توانند اثر عمیقی روی رشد و پراکنش و مقاومت درمانی تومورها به سرطان داشته باشند. این مطالعه نشان داده است که در حین مهاجرت و متاستاز سلول های سرطانی به سایر نقاط بدن، سلول در حال مهاجرت پیام رسان شیمیایی موسوم به CXCL2 را آزاد می کند که سایر سلول های توموری را به پیروی از خودش و مهاجرت دعوت می کند.

کریس جونز و همکارانش گام بعدی این مطالعه را جست و جو برای درمان هایی می دانند که بتوانند زیر جمعیت های متنوع توموری را هدف قرار دهند.

پایان مطلب/