به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، سال هاست که پیوند مغز استخوان به عنوان درمانی نجات بخش برای درمان بسیاری از بیماری ها مورد استفاده قرار می گیرد، اما این درمان برای همه مقدور نیست. آمار نشان می دهد که تنها 30 درصد بیماران می توانند در یکی از اعضای خانواده یا خویشاوندان اهدا کننده مطابق مغز استخوان را پیدا کنند. در این میان به نظر می رسد که سلول های بنیادی بالغ مشتق از بند ناف در مقایسه با سایر سلول ها از جمله سلول های بنیادی مغز استخوان، بیشترین احتمال را دارد که از نظر HLA و تطابق پذیری برای گیرنده مناسب باشند. اگر راهی برای تکثیر سلول های بنیادی بالغ مشتق از بند ناف پیدا شود، می تواند کارایی سلول درمانی را به طور قابل ملاحظه ای افزایش دهد و به تعداد بیشتری از بیماران نفع برساند.

در مطالعه ای جدید محققین روی پروتئینی فوکوس کردند که چندین هدف و مسیر دخیل در خودنوزایی سلول های بنیادی خون ساز را تحت تاثیر قرار می دهد. این پروتئین Ythdf2 نام دارد و  نوع خاصی از مدیفیکاسیون را روی گروهی از mRNAهای کد کننده فاکتورهای رونویسی کلیدی برای خودنوزایی سلول های بنیادی خون ساز شناسایی می کند و  تخریب این mRNAها را درون سلول ها افزایش می دهد.

زمانی که محققین عملکرد Ythdf2 را در مدل موشی ناک اوت کردند یا این پروتئین را در سلول های خون بند ناف ناک دان کردند، مشاهده کردند که بیان این فاکتورهای رونویسی و تکثیر سلول های بنیادی خون ساز که سلول های اصلی خون بند ناف هستند، افزایش یافت. آن ها مشاهده کردند که اختلال در عملکرد Ythdf2 نوع سلول هایی که بعدا تولید می شود را تغییر نمی دهد و منجر به بدخیمی های سلول های خونی نیز نمی شود. علاوه براین، ناک دان کردن یک فرایند دائمی نیست و به همین دلیل عملکرد Ythdf2 بعد از پیوند احیا می شود.

محققین براین باورند که ناک دان کردن Ythdf2 در سلول های بنیادی کشت یافته در آزمایشگاه، قبل از پیوند و سپس پیوند این سلول ها به بیماران می تواند شانس موفقیت پیوند را بدلیل افزایش تعداد سلول ها در زمان پیوند، افزایش دهد.

پایان مطلب/