به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، جانوران کلون شده ای مانند گوسفند دالی از طریق روش انتقال هسته سلول سوماتیک(SCNT) تولید می شوند که در آن هسته یک سلول طبیعی بدن که حاوی DNA یک فرد اس به درون سلول تخمک پیوند می شود که این امر موجب بازبرنامه ریزی آن به یک سلول همه توان می شود. اگر همه چیز خوب پیش برود، یک کلون از ژنتیکی مشابه از فرد اهدا کننده ایجاد خواهد شد، اما واقعیت این است که همیشه همه چیز خوب پیش نمی رود. برای مثال، در مورد دالی، این رویکرد برای بیش از 277 مرتبه تکرار شد تا یک جنین با موفقیت تولید شد.

اخیرا محققین RIKEN ژاپن به این نتیجه رسیده اند که فاکتورهای اپی ژنتیکی بیش از خود کدهای ژنتیکی در تکوین کلون های مناسب نقش دارند. ابتدا مشخص شد که فاکتوری اپی ژنتیکی به نام هیستون H3 لیزین 9 تری متیلاسیون، یک سد محکم در برابر تکوین مناسب جنین های SCNT شده و بازبرنامه ریزی شده است و برداشتن این فاکتور با استفاده از فاکتور دمتیله کننده Kdm4d نرخ جنین های کلون شده را افزایش می دهد. سپس مشخص شد که یک RNA‌به نام Xist که به طور طبیعی تنها در کروموزوم پدری بیان می شود  در هر دو کروموزوم حاصل از SCNT بیان می شود و مشکلاتی را در تکوین جنین ایجاد می کند. در نتیجه این دو سد اپی ژنتیکی، تنها یک درصد جنین های حاصل از SCNT به زایمان می رسند.

در مطالعه ای جدید محققین با ناک اوت کردن ژن Xist و سپس تزریق mRNAی Kdm4d این دو رویکرد را به صورت ترکیبی استفاده کردند که موجب شد تعداد سلول های ایمپلنت شده ای که به زایمان می رسند به 20 درصد برسد.

این مطالعه نشان داد که حتی اگر جنین ها با موفقیت ایمپلنت شوند، اغلب آن ها دچار ناهنجاری هایی هستند که مانع از تکوین طبیعی آن ها می شود و خیلی از این ناهنجاری ها در خود جفت است. مطالعات بیشتر نشان داد که اگرچه سطح کلی نشان های اپی ژنتیکی در جنین های لقاح یافته و جنین های SCNT مشابه بود اما در برخی ژن های خاص که بوسیله متیلاسیون خاموش می شوند، تفاوت وجود دارد. علاوه براین، محققین مجموعه خاصی از ژن ها را کشف کردند که در جنین های لقاح یافته از کروموزوم مادری منشا نمی گیرند اما در جنین های حاصل از SCNT هم از کروموزوم های مادری و هم از کروموزوم های پدری منشا می گیرند. مشخص شده است که این ژن ها در تکوین جنین و جفت دخیل هستند و این می تواند توجیحی برای نارسایی تکوینی بعد از لانه گزینی باشد.

این مطالعه به وضوح نشان می دهد که برای بهبود و افزایش کارایی تکنیک SCNT نیاز به مدیفیکاسیون های اپی ژنتیکی است.

پایان مطلب/