به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، مطالعه ای جدید بوسیله محققین دانشگاه ویسکونزین-مادیسون روی موش ها برای اولین بار نشان داده است سلول های غیر مثانه در مجاورت یک ساختار آناتومیکی موسوم به مجرای ولف می تواند واقعا یک کمک برای بازسازی مثانه باشد. این می تواند شامل سلول هایی باشد که به مثانه مهاجرت می کنند و مشخصه های شبه مثانه ای می گیرند و به احیای عملکرد مثانه کمک می کنند. در واقع این سلول ها در جهت جبران سلول های مثانه ای از دست رفته عمل کنند.

در این مطالعه جدید محققین به بررسی نقش ژنی خاص به نام DNA متیل ترانسفراز1(Dnmt1) را بررسی کردند. این ژن رفتار سلولی را طی تکوین مثانه و میزنای در جنین های موش تعدیل می کند. با برداشتن این ژن، می توان نقش این ژن در تشکیل مجرای ادراری را بهتر درک کرد. جدای از  سایر اندام های بدن، مجرای ادراری بیشترین احتمال را دارد که دچار بدریختی های مادرزادی شود. این محققین نشان دادند که غیر فعال سازی Dnmt1 منجر به شیوع گسترده مرگ سلولی در مثانه و میزنای جنینی و کاهش سلول های پیش ساز مثانه می شود که برای ترمیم اپی تلیال مورد نیاز است. هم چنین غیر فعال سازی این ژن منجر به مختل شدن uroplakin می شود که یک پروتئین ضروری برای عملکرد سدی پوشش مثانه است.

یافته های این مطالعه می تواند در ایجاد درمان های بالقوه برای بیماری های مثانه و افزایش کیفیت زندگی بیماران نقش داشته باشد.

پایان مطلب/