به گزارش بنیان به نقل از news-medical.net، در حالی که استفاده از بیومارکرها برای ملانوما نیاز به تایید در کارآزمایی های بالینی آینده دارد اما یافته های محققین در انستیتو سرطان دانا-فاربر نشان می دهد که آزمایش های فعلی که دو نوع ترکیب دارویی مختلف به عنوان بلوک کننده های چک پوینت های ایمنی را در بیماران مبتلا به میلومای پیشرفته استفاده کرده اند، ممکن است بهترین گزینه برای برخی بیماران باشند ولی برای برخی دیگر این گونه نباشد، زیرا ساختار ایمنی برخی از تومورهای ملانومایی موجب می شود که آن ها به کلاسی از مهارکننده های چک پوینت مقاومت نشان دهند. به همین دلیل محققین به بررسی نحوه مخفی شدن ملانوما از دست سیستم ایمنی پرداختند. آن ها دریافتند که برخی از بیماران که تومورهایشان دارای نقص در یک پروتئین مورد نیاز برای سیستم ایمنی در تشخیص سلول های سرطانی است، می توانند از مزایای داروی ipilimumab که یک داروی ایمنی درمانی است که چک پوینت CTLA-4 را بلوک می کند، سود ببرند اما عوارض جانبی شدیدی را تجربه خواهند کرد. بنابراین، شناسایی چنین بیمارهایی با تست های بیومارکری قبل از درمان می تواند مانع از دچار شدن آن ها به عوارض جانبی شود.

اما بیماران مبتلا به ملانومای پیشرفته که مشخصا دو نوع ترکیب مهار کننده چک پوینت مختلف یعنی ipilimumab که چک پوینت CTLA-4 را هدف قرار می دهد و دیگری nivolumab و pembrolizumab که چک پوینت PD-1 را هدف قرار می دهد، را دریافت کردند، نتایج بهتر و عوارض جانبی کمتری را نشان دادند، به نحوی که در 50 درصد بیماران تومورها شروع به چروکیده شدن کردند و پاسخ های آن ها به صورت طولانی مدت باقی مانند. عوارض جانبی نیز در این بیماران مشاهده شد که شامل التهاب گوارشی، اسهال، جوش های پوستی و ... بود که در مقایسه با استفاده از ipilimumab به تنهایی به مراتب شرایط بهتر بود. در مجموع این مطالعه نشان می دهد که استفاده از دو بلوک کننده چک پوینت های ایمنی می تواند کارایی درمان ملانوما را به میزان قابل توجهی افزایش دهد.

پایان مطلب/