به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، سلول های بنیادی لوکمیایی برای بقا نیاز به تکنیکی دارند که استرس آن ها را کاهش دهد. در مورد انسان پزشکان و روانشناسان برای کاهش میزان استرس یوگا را پیشنهاد می کند و در مورد این سلول های بنیادی لوکمیایی نیز فرایندی شبه یوگا موسوم به میتوفاژی موجب تسکین استرس سلول های بنیادی لوکمیایی می شود. بدون تکیه بر میتوفاژی، سلول های بنیادی لوکمیایی می میرند.

در مطالعه ای جدید محققین دانشگاه کلرادو یک سوئیچ ضروری را شناسایی کرده اند که سلول های بنیادی لوکمیایی از آن برای فعال سازی میتوفاژی استفاده می کنند. این سوئیچ که AMPK نام دارد برای وقوع میتوفاژی ضروری است و با خاموش شدن آن میتوفاژی نیز اتفاق نمی افتد. بنابراین اگر AMPK مانع از آزاد شدن میتوفاژی بوسیله استرس شود، سلول های بنیادی لوکمیایی دچار استرس شده و می میرند. در سلول های بدن، میتوکندری مسئول تولید انرژی است اما در سلول های بنیادی لوکمیایی نقشی کمی متفاوت تر را بازی می کند. زمانی که سلول های بنیادی طبیعی به سلول های بنیادی لوکمیایی تبدیل می شوند، میتوکندری تحت استرس قرار می گیرد و دچار آسیبی می شود که اصطلاحا آن را میتوفاژی می نامند. علاوه بر AMPK، یک بازیگر ژنتیکی دیگر نیز در بروز میتوفاژی دخیل است که ژنی به نام FIS1 است. این ژن، میتوفاژی را به طور مستقیم روشن می کند اما دستکاری آن بسیار مشکل است. خوشبختانه یافته های این مطالعه نشان می دهد که AMPK می تواند FIS1 را روشن کند و آن هم به نوبه خود میتوفاژی را روشن می کند. به همین دلیل می توان AMPK را هدفی برای دستکاری FIS1 نامید که خاموش کردن آن موجب خاموش شدن FIS1  و خاموش شدن میتوفاژی می شود. سلول های بنیادی لوکمیایی برای بقایشان به AMPK نیاز دارند اما سلول های بنیادی خونساز طبیعی می توانند بدون آن هم عملکرد خود را حفظ کنند.

مطالعات بعدی به دنبال یافتن داروها یا ترکیباتی خواهد بود که سلول های بنیادی لوکمیایی را از طریق میتوفاژی هدف قرار می دهند.

پایان مطلب/