به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، این یافته ها می توانند باعث یافتن درمان ها و داروها و  تسریع روند تشخیص بیماری در مراحل ابتدایی بیماری و ممانعت از آسیب های عصبی گردند. یک خبر خوب و یک خبر بد در این رابطه وجود دارد. در ابتدا خبر خوب این است که محققان در دانشگاه پاردو ترکیبی را کشف نمودند که در بیماران مبتلا به پارکینسون تجمع می یابد. این ترکیب آکرولین نام دارد که یک ترکیب سمی است و از بین برنده ی چربی است که برای مغز به عنوان سوخت مورد استفاده قرار می گیرد این ترکیب در حالت عادی از بدن دفع می شود. محققین در این مطالعه ماده ای را به نام آلفا سینکلین یافتند که می تواند این پروتئین را بسازد. زمانی که این پروتوئین در ناحیه ای از مغز به نام ماده ی سیاه تجمع می یابد، باعث تخریب غشا و کاهش توان نورون ها و از بین رفتن آن ها می شود. زمانی که این سلول ها می میرند علائم مربوط به پارکینسون ظاهر می شود. آکرولین در درمان های جدید به عنوان هدف درمان قرار می گیرد بنابراین برای اولین بار باید در مدل های حیوانی بررسی شود و با بررسی در مدل های حیوانی دیده شد که کاهش غلظت آکرولین باعث کاهش علائم بیماری پارکینسون می گردد. روند کشف این حقیقت 10 سال به طول انجامید. خبر خوب دیگر این است که دارویی به نام هیدرالازین وجود دارد که در حالت عادی برای درمان فشارخون بالا و درمان نارسایی های قلبی مادرزادی تجویز می شود. این دارو ترکیبی است که می تواند با آکرولین ترکیب شود و باعث برداشت آن از داخل بدن شود. این دارو در حال حاضر در انسان برای مقاصد درمانی نام برده شده استفاده می شود و در نتیجه فاقد مواد مضر و سمی برای بدن انسان است. البته لازم به ذکر است که این دارو به عنوان داروی قطعی برای درمان پارکینسون نمی باشد. زیرا باعث افت فشارخون و در بیماران می شود پس برای درمان باید از دوز دارویی بسیار پایینی استفاده شود که در این حالت داروهای دیگری نیز برای همین مقاصد وجود دارد در واقع چندین کاندید دارویی برای پایین آوردن آکلرولین وجود دارد که اثرات مشابه و حتی بیشتری بر روی آکرولین دارند و باعث کاهش فشارخون نیز نمی شوند. این داروها امیدی برای درمان پارکینسون در آینده ای نه چندان دور می باشد. و اما خبر بد این که محققین از ده ها سال پیش تاکنون بدنبال درمان پارکینسون بوده اند اما تا به حال درمانی برای جلوگیری از دژنراسیون عصبی در انسان نیافته اند. با این وجود در این مطالعه، دارویی به نام پیپلین را کشف نمودند که ممکن است بتواند در آینده مبنایی برای دارو درمانی باشد. یکی دیگر از محققین این مطالعه بیان داشت، در مطالعه ی حیوانی و در کشت سلول، نقش آکرولین مشخص شده است. تشخیص سریع پارکینسون بسیار کمک کننده است زیرا این بیماری زمانی علائم خود را نشان می دهد که تقریبا 50 درصد از نورون های مغزی مرده اند. کلیدی باید یافت تا بتواند به راحتی آکرولین را شناسایی نماید برای مثال استفاده از نمونه ی خون و ادرار بیمارانی که مشکوک به پارکینسون می باشند. هدف از این مطالعه به گفته ی یکی از محققین حاضر در این پروژه، تشخیص این ماده ی سمی سال ها قبل از ابتلا به پارکینسون و شروع درمان قبل از بروز علائم بیماری است. در یک مطالعه ی دیگر در سال 2017 پس از انجام تحقیقات علمی و مطالعات آماری مشاهده شد که داروی سالبوتامول که در حالت عادی برای درمان بیماری آسم مورد استفاده قرار می گیرد می تواند ریسک ابتلا به بیماری پارکینسون را تا پنجاه درصد کاهش دهد. شواهد حاکی از آن است که سالبوتامول با مکانیزمی متفاوت از هیدرالیزین باعث این تاثیر می شود و در واقع باعث کاهش غلظت آلفا سینکلین می شود.

در نهایت می توان گفت مصرف داروهای سالبوتامول و داروهای پاک کننده ی سینکولین به همراه یکدیگر باعث اثربخشی بیشتر این داروها در کاهش علائم پارکینسون و درمان آن می شود.

پایان مطلب/