به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، کاشکسی شامل ناتوانی عضلانی و بیماری تحلیل برنده ای است که هشتاد درصد بیماران سرطانی به آن مبتلا می شوند. بروز کاشکسی باعث کاهش روند درمان سرطان می شود و در نهایت باعث ضعف و مرگ بیمار می گردد. با این وجود تا به حال درمان مشخصی برای آن در نظر گرفته نشده است و دلیل بروزش همچنان ناشناخته است. مطالعات جدید انجام شده در دانشکده پزشکی دانشگاه کلمبیا نشان داد افزایش بیش از اندازه ی عنصر روی در عضلات بیماران می تواند مشکل ساز باشد. اطلاعات بدست آمده می تواند راهی را برای یافتن داروهایی برای درمان و یا جلوگیری از تحلیل رفتن عضلات در بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته، بیابند. کاشکسی در بسیاری از انواع سرطان ممکن است بوجود آید که شامل سرطان های پانکراس، دستگاه گوارش، ریه و سر و گردن می باشد. به دلیل عواملی مانند مشکلات موجود در تولید مدل حیوانی مبتلا به کاشکسی و بررسی آن در انسان وعدم یافتن بیومارکرهای مشخص که به تشخیص کاشکسی و پیگیری وضعیت بیماری کمک کند، تا به حال شرایط برای مطالعه ی آن بصورت کامل مهیا نشده است. تصور رایج و اشتباهی که درباره ی کاشکسی وجود دارد این بیماری را نوعی مشکل ناشی از عدم دریافت مواد غذایی می داند که بدلیل بی اشتهایی بیمار در زمان سرطان و یا در حین درمان است. بنابر این برای حل این مشکل بر این باورند که با تحریک اشتهای بیماران مبتلا به کاشکسی می توانند عوارض ناشی از بیماری را کاهش داد اما این کار باعث کاهش کوتاه مدت عوارض می شود و در رفع دائمی این مشکل بی تاثیر است. در بیماری کاشکسی، عضلات تحلیل می روند و بیمار بسیار ضعیف می شود تا حدی که نمی تواند دوز معمول داروهای ضدسرطان را دریافت نماید و پزشک مجبور به کند نمودن روند درمان می شود. کاشکسی همچنین عضلات دیافراگم و قلب بیمار را نیز درگیر نموده و باعث مرگ بسیاری از بیماران به دلیل بیماری های تنفسی و قلبی می شود. برای درک بهترین راه درمان لازم است دلایل اولیه ی این مشکل را دانسته و مکانیزم مولکولی مرتبط به این بیماری را یافت. از این روی محققین در این مطالعه عضلات موش مبتلا به این سندروم را بررسی نمودند تا تفاوت آن را با عضلات موش سالم بیابند. آنالیزها بیانگر فعالیت بیشتر پروتئینی به نام ZIP14 در موش های بیمار بود که در حالت طبیعی در کبد برای تسهیل انتقال فلزات یافت می شود اما در موش های سرطانی و موش های مبتلا به کاشکسی بصورت غیرعادی در سلول های عضلانی یافت می شود. همچنین محققین با استفاده از مهار تولید سلول های جدید از سلول های بنیادی و تشریح سلول های عضلانی بالغ دریافتند افزایش برداشت عنصر روی بوسیله ی این سلول ها باعث از بین رفتن سلول های عضلانی در بیماران سرطانی می شود. همچنین دریافتند فاکتورهای TNF آلفا و TGF بتا که با پیشرفت سرطان ارتباط مستقیم دارند باعث افزایش بیان ZIP14 می شوند. سرطان تنها از طریق پخش شدن سلول های سرطانی ی به سایر نقاط باعث آسیب نمی شود بلکه با مصرف مواد مورد نیاز برای سایر بافت های غیر سرطانی نیز باعث آسیب می شود. توجه به این بافت ها می تواند در نجات زندگی بیماران سرطانی نقش بسزایی داشته باشد. یافتن ارتباط میان عنصر روی و  پروتئین ZIP14 با کاشکسی می تواند راهی برای کاهش تاثیر کاشکسی در بیماران سرطانی باشد. در این مطالعه مشاهده شد با کاهش مقدار پروتئین ZIP14  در بیماران مبتلا به کاشکسی روند این بیماری کاهش می یابد. بنابراین می توان با مصرف داروهای کاهنده ی ZIP14 روند زندگی بیماران سرطانی را بهبود بخشید. عنصر روی در بسیاری از واکنش های بدن نقش تعیین کننده و اساسی دارد و به عنوان یکی از عناصر ضروری محسوب می شود اما افزایش مقدار آن همیشه مفید نیست. در این مطالعه مشاهده شد افزایش روی در بدن موش سرطانی باعث تحلیل عضلات و کاهش وزن آن می شود. برای تایید این روند در انسان نیاز به مطالعات بالینی بیشتری می باشد.

محققین در این ادامه قصد دارند راهی برای غیرفعال نمودن ZIP14 پیدا کنند تا درمانی برای کاشکسی ناشی از سرطان باشد.

پایان مطلب/