به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، یکی از دلایل صعب العلاج بودن بیماری سل این است که بیماران معمولا نیازمند مصرف داروهایی هستند که به صورت یک رژیم خسته کننده و طاقت فرسا استفاده می شوند و می توانند برای فرد سمی باشند. این بدین معنی است که اغلب بیماران نمی توانند دوره درمانی شان را تمام کنند.

دوره درمانی سل معمولا شش ماه طول می کشد و در این میان بیماران باید از ترکیبی از چهار داروی ضد میکروبی به میزان زیاد و روزانه استفاده کنند. دلیل نیاز به مصرف دوز بالای این داروها به صورت روزانه این است که این داروها به سختی جذب می شوند و حتی زمانی که دارو به طور مستقیم برای ناحیه عفونت استفاده می شود، تنها بخشی از آن قادر به ورود و جذب بوسیله بافت آلوده و مبارزه با باکتری است. این داروها خیلی سریع بوسیله عملکرد متابولیکی بدن از ناحیه آسیب دیده حذف می شوند. علاوه براین، این داروها سمیت قابل ملاحظه ای دارند که منجر به آسیب های کلیوی، دردهای شدید در دست و پا و مفاصل می شوند. این بدین دلیل است که این داروها تنها ناحیه هدف و آلوده را تحت تاثیر قرار نمی دهد. در برخی مواد نیز به صورت عضلانی تزریق می شوند که خود فرایندی دردناک است و فرد گاها ناچار می شود مدت زمانی را در بیمارستان و کلینیک بستری شود. همه این عوامل منجر به این شده است که استفاده از این داروها برای بیماران مبتلا به سل موثر نباشد. به همین منظور محققین نانو داروها را به عنوان یک راهکار درمانی موثرتر ارائه کرده اند. نانو داروها در واقع داروهایی با اندازه های نانومتری هستند که قابلیت بارگیری داروهای مختلف(در این داروهای سل) را دارا هستند و می توان از آن ها برای انتقال هدفمند دارو به جایگاه هدف در بدن استفاده کرد. این داروها قابلیت بلعیدن، تنفس کردن و تزریق پوستی را دارا هستند.

در این مطالعه نیز محققین روی به کار بردن نانو ذره هایی فوکوس کردند که قابلیت هدف قرار دادن سیستم های ایمنی موسوم به ماکروفاژها را دارا هستند. باکتری مایکوباکتریوم توبرکولوزیس که عامل سل می باشد می تواند درون ماکروفاژها تکثیر کند و از دست سیستم ایمنی فرار کند. استفاده از نانوذرات می تواند برای انتقال سیگنال های تعدیل کننده ایمنی به ماکروفاژها و تبدیل کردن این میزبان های باکتریایی به یک محیط نامناسب برای باکتری ها موثر باشد. این نانوذره ها یا نانوداروها به دلیل این که می توانند بسیار هدفمند عمل کنند می توانند به طور موثری جایگاه آلوده به باکتری سل را هدف قرار دهند و مانع از پیشرفت بیشتر بیماری شوند. علاوه براین، نانو ذره ها می توانند نرخ آزادسازی دارو را نیز کنترل کنند و مدت زمانی که دارو در جایگاه آلودگی می ماند را افزایش دهند. با توجه به این امر، نانو ذره ها می توانند کاربرد بالقوه ای برای بیماران مبتلا به سل طی یک بازه زمانی طولانی مدت داشته باشند.

پایان مطلب/