به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در مطالعه ای جدید محققین دانشگاه ادینبورگ توانسته اند سلول های بنیادی جنینی انسانی و سلول های بنیادی پرتوان القایی را به اسفیرها یا کره های کوچکی از هپاتوسیت ها تبدیل کنند و آن ها را در شرایط آزمایشگاهی برای نزدیک به یک سال نگه دارند.

به گفته دکتر دیوید هی و همکارانش در دانشگاه ادینبورگ، این اولین بار است که بافت های کبدی زنده مشتق از سلول های بنیادی در شرایط آزمایشگاهی برای بیش از یک سال نگهداری می شوند. این نکته از این جهت حائز اهمیت است که زنده و با ثبات نگه داشتن سلول های کبدی در شرایط آزمایشگاهی برای طولانی مدت یکی از چالش های بزرگ محققینی بوده است که در زمینه تحقیقات کبدی یا سمیت های دارویی کار می کنند.

برای تولید این اسفروئیدهای سه بعدی، محققین از پتانسیل پلیمر زیست تخریب پذیر پلی کاپرولاکتون ریسیده شده به صورت فیبرهای میکروسکوپی استفاده کنند. این داربست مشبک فیبری، یک سانتی متر مربع مساحت و چند میلی متر ضخامت داشت. به منظور تولید این اسفروئیدها، طی یک دوره 20 روزه سلول های بنیادی جنینی به هپاتوسیت های کبدی تمایز داده شده و سپس به درون داربست ها منتقل شده و به زیر پوست موش ایمپلنت شدند. عروق خونی با موفقیت به درون داربست رشد کرده و اثراتی از تولید پروتئین های کبدی انسانی در خون موش ها مشاهده شد که نشان داد بافت کبدی تولید شده با موفقیت با سیستم گردش خون جانور ارتباط برقرار کرده است. این داربست بوسیله سیستم ایمنی جانور رد پیوند نشد.

این داربست های بافت کبدی در موش های مبتلا به tyrosinaemia تست شدند. این بیماری، یک اختلال ژنتیکی کشنده است که در آن آنزیم های کبدی تجزیه کننده اسید آمینه تیروزین وجود ندارد و همین امر منجر به تجمع محصولات متابولیکی سمی می شود. مشاهده شد که بافت کبدی ایمپلنت شده به موش مبتلا به tyrosinaemia کمک کرد که تیروزین را تجزیه کند و تجمعات سمی کمتری در خون جانور مشاهده شد که حاکی از آسیب کبدی کمتر بود.

محققین امیدوارند در آینده ای نزدیک، ایمپلنت هایی مانند نمونه استفاده شده در این مطالعه بتوانند به بیماران مبتلا به نارسایی های کبدی کمک کنند.

پایان مطلب/