به گزارش بنیان به نقل از Stemcellportal، سپسیس مشکلی است بوسیله پاسخ های اشتباهی بدن به عفونت ایجاد می شود و می تواند منجر به نارسایی اندام های بدن شود. سپسیس را یکی از دلایل اصلی مرگ و میر در جهان می دانند. برخلاف استفاده از آنتی بیوتیک ها و مراقبت های بهداشتی پیشرفته، هنوز هم مرگ پایان کار یک چهارم بیمارانی است که دچار عفونت سپسیس می شوند.

مطالعات جانوری نشان داده است که تیمار سپسیس با سلول های بنیادی مزانشیمی می تواند نرخ مرگ و میر را تا 73 درصد کاهش دهد. این که این سلول ها در مورد انسان نیز تا این اندازه امیدوار کننده باشند سوالی است که محققین دانشگاه آمستردام سعی در جواب دادن به آن داشته اند.

32 داوطلب سالم مورد تیمار با دوزی از لیپو پلی ساکارید(LPS) قرار گرفتند تا اندوتوکسمیا در آن ها القا شود. این عارضه یک التهاب باکتریایی است که برخی از مشخصه های سپسیس را نشان می دهد و به عنوان مدلی برای این عارضه استفاده می شود. یک ساعت قبل از تیمار، هر فرد یک بار مورد تزریق با سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از چربی آلوژن یا Placebo(داروی کنترل) قرار گرفتند. آن هایی که مورد سلول درمانی قرار گرفتند به سه گروه تقسیم شدند که هر گروه به ترتیب دوزهای بالاتر سلولی را دریافت کردند.

نتایج نشان داد که سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از چربی به خوبی بوسیله افراد تحمل شد و بالاترین دوز سلولی تست شده با اثرات پیش التهابی و ضد التهابی وابسته به زمان و هم چنین ویژگی پرو کوآگلوتینه ملایم همراه بود. هر چند اندوتوکسمیا را نمی توان مدلی کامل برای سپسیس دانست اما نتایج بدست آمده از تیمار با سلول های بنیادی مزانشیمی تا حد زیادی نتایج بدست آمده در مورد سلول درمانی سپسیس در جانوران را تایید می کند.

پایان مطلب/