به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، در گذشته دکتر چی پیو پانگ و همکارانش در  دانشگاه شانتو چین از سلول های شبه بنیادی مزانشیمی مشتق از لیگامنت پریودنتال انسانی برای جایگزینی سلول های شبکیه استفاده کردند و اینک در مطالعه ای جدید آن ها به ارزیابی این سلول ها در تقویت بقای سلول های گانگلیونی شبکیه پرداختند. آن ها بر این باور بودند که استفاده از این سلول ها بازسازی آکسون ها را در مدل رتی آسیب عصب بینایی تحریک می کند. در این مطالعه، سه هفته بعد از تزریق سلول های بنیادی مزانشیمی لیگامنت پریودنتال به زجاجیه چشم رت های مدل شده برای آسیب عصب بینایی، محققین مشاهده کردند که این سلول ها به صورت تجمعات شناور زنده ماندند و برخی از آن ها در لایه فیبر عصبی و لایه سلول های گانگلیونی شبکیه متمرکز شدند. جالب تر این که، شبکیه رت های تیمار شده با سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از لیگامنت پریودنتال نفوذ ماکروفاژی و پاسخ های التهابی را نشان دادند که موجب افزایش بقای سلول های گانگلیونی شبکیه و بازسازی آکسونی شد، بدون این که اثری از تومورزایی وجود داشته باشد. این مطالعه نشان داده است که استفاده از این سلول های بنیادی می تواند با ترشح فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز(BDNF) و تقویت برهمکنش سلول – سلول موجب محافظت از سلول های گانگلیونی شبکیه می شود. این نتایج موجب شده است که محققین امیدوار باشند بتوانند در آینده ای نزدیک از پتانسیل سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از لیگامنت پریودنتال برای بیمارانی که دچار آسیب سلول های گانگلیونی شبکیه هستند، استفاده کنند.

پایان مطلب/