به گزارش بنیان به نقل از stemcellportal، روده پستانداران طی فرایند پیری طبیعی، فعالیت سلول های بنیادی روده ای Lgr5+ و عملکرد ترمیمی اش را از دست می دهد، هر چند محدودیت کالری، عملکرد سلول های بنیادی روده ای را از طریق تغییرات القا شده از طریق نیچ سلول های پانت بهبود می بخشد.

اخیرا دکتر دیوید ساباتیانی و عمر ایلماز به  دنبال کشف نحوه سازش پذیری سلول های بنیادی روده ای طی دوره های کوتاه مدت گرسنگی در مدل های موشی بوده اند و مطالعه جدید آن ها نشان داده است که گرسنگی کوتاه مدت منجر به القای اکسیداسیون اسیدهای چرب(FAO) در سلول های بنیادی روده ای می شود و این امر خود اثرات پیش بازسازی کنندگی را بوسیله تعدیل عملکرد سلول های بنیادی روده ای وساطت می کند. این محققین نشان داده اند که دوره های کوتاه مدت گرسنگی(24 ساعت) اثرات پیش بازسازی کنندگی را روی عملکرد سلول های بنیادی روده ای القا می کند و این امر با افزایش اکسیداسیون اسیدهای چرب در سلول های بنیادی و پیش ساز روده ای همراه است. آنالیزهای بیشتر نشان داد که گرسنگی، اکسیداسیون اسیدهای چرب را از طریق برنامه مربوط به گیرنده PPAR و افزایش سطح تری گلیسریدها و اسیدهای چرب موجود در جریان خون در سلول های بنیادی روده ای افزایش می دهد و این سلول ها از آن برای تولید استیل کوA استفاده می کنند که در تولید انرژی نقش دارد. جالب تر این که کاهش در تعداد و عملکرد سلول های بنیادی ورده ای طی پیری با کاهش سطح اکسیداسیون اسیدهای چرب مرتبط است با این حال افزایش سطح اکسیداسیون اسیدهای چرب از طریق گرسنگی یا استفاده از مکمل های حاوی ریز مولکول علیه PPAR می تواند عملکرد سلول های بنیادی روده ای را طی پیری و بازسازی بهبود ببخشد.

پایان مطلب/