تاریخ انتشار: چهارشنبه 04 مهر 1397
استفاده از مکانیزم هایی که باعث رشد لوسمی می شوند

  استفاده از مکانیزم هایی که باعث رشد لوسمی می شوند

دو مطالعه ای که اخیرا بوسیله ی تکنیک Circular Dichroism beamline (B23) صورت گرفت نشان داده است کدام نوع از لوسمی می تواند در بدن پخش شود. مطالعات صورت گرفته نه تنها تعدادی از پروتئین های کلیدی در پیشرفت لوسمی را مشخص نمود بلکه حاکی از مفید بودن این پروتئین ها به عنوان هدف درمانی لوسمی بود.
امتیاز: Article Rating

به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، لوسمی میلوئیدی حاد (AML) نوعی سرطان است که از گلبول های سفید خون مانند گرانولوسیت ها و مونوسیت های موجود در مغز استخوان منشا می گیرد و اغلب بوسیله ی شیمی درمانی درمان می شود. اما بعضی از بیماران برای درمان نیاز به پیوند سلول های بنیادی دارند. اگرچه مکانیزم سلولی متداول ترین نوع لوسمی حاد در بزرگسالان که به سلول های AML کمک می کند تا زنده بمانند و در بدن تکثیر یابند هنوز مشخص نشده است. یک تیم تحقیقاتی بزرگ در دانشگاه کنت اخیرا پروتئینی به نام high mobility group box 1 (HMGB1) را یافت که باعث رشد AML می شود.

محققین برای کشف جزئیات تاثیر HMGB1 بر روی سایر پروتئین ها از تکنیک B23 استفاده نمودند. آن ها مشاهده نمودند این پروتئین باعث افزایش رها شدن میانجی های سرطان مانند فاکتور نکروز بافت توموری الفا (TNF-α) و فاکتور رشد مویرگی (VEGF) می شود. و با کمک تکنیک B23 مشاهده نمودند این پروتئین می تواند به عنوان لیگاندی برای ایمونوگلوبولین سلول های T و Tim-3 قرار بگیرد. به موازات این مطالعه، Tim-3 موجود در سطح سلول های AML را که با نانوذرات طلا پوشیده شده بود در معرض راپامایسین قرار داند. آن ها مشاهده نمودند دارو به سلول وارد می شود و مسیر سیگنالینگ را تحت تاثیر قرار می دهد. این مشاهدات نه تنها پیشنهادات خوبی برای درمان AML ارائه می دهد بلکه می تواند در تشخیص سریع لوسمی نیز دخیل باشد. لوسمی سرطان خون و مغز استخوان است که AML یکی از چهار نوع زیر مجموعه هایش می باشد. AML بوسیله ی شیمی درمانی و پیوند سلول های بنیادی درمان می شود و در حال حاضر چندین درمان جدید از این نوع را در بیمارستان ها استفاده می کنند. بطور کلی سیستم ایمنی ما قادر به کشتن سلول های سرطانی می باشد اما سلول هایی مانند سلول های سرطانی AML می توانند با مکانیزم عمل خاص خود از سلول های ایمنی فرار کنند. زمانی که AML درمغز استخوان بوجود می آید تعداد سلول های غیرطبیعی افزایش می یابد و یک محیط نامناسب برای سلول های سرطانی اطراف به وجود می آورد درنتیجه این سلول ها HMGB1 را ترشح می نمایند. HMGB1 اغلب به عنوان سیگنال خطر می باشد زیرا بعنوان یک تقویت کننده ی مسیرهای سیگنالی و افزایش تولید سلول است. اگرچه هنوز مشخص نیست لوسمی چگونه می تواند این سیگنال خطر را بوجود آورد. با همکاری چندین تیم تحقیقاتی و با استفاده از B23 به بررسی بیشتر جزئیات HMGB1 پرداخته شد. محققین حاضر در این مطالعات تلاش بر دانستن چگونگی ناتوان کردن سلول های سرطانی با استفاده از سلول های ایمنی نمودند. در این شرایط سلول های ایمنی می توانند با فعالیت طبیعی خود مانع از فعالیت سلول های سرطانی شوند و از این طریق نیازی به استفاده از روش هایی مثل شیمی درمانی و پیوند مغز استخوان نمی باشد. برای این کار محققین دریافتند زمان افزایشHMGB1 بیان کدام پروتئین نیز افزایش می یابد. آن ها همچنین از circular dichrosim استفاده نمودند تا مشاهده نمایند کدام پروتئین با HMGB1 واکنش داده و ساختار ثانویه ی آن را بوجود می آورد. مشاهدات نشان داد HMGB1 می تواند باعث افزایش رها سازی TNF-α در سلول های AML شود که باعث افزایش تولید فاکتور سلول های بنیادی (SCF) می شود. درشرایط نرمال برای تقسیم و تمایز سلول های بنیادی نیاز به SCF می باشد اما در AML، CSF به عنوان یک انکوژن می باشد و به وسیله ی آن سلول های سرطانی، سلول های سالم را تشویق به ساختن این ماده می نمایند. با استفاده از روش  B23مشخص شد HMGB1 با گیرنده های ایمنی سطح سلول به نام Tim-23 واکنش نشان می دهند. این گیرنده ها فاکور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) را افزایش می دهند و باعث افزایش رگ زایی و سلول های سرطانی مقاوم به درمان می شوند.

نتایج به دست آمده نشان داد هدف قرار دادن HMGB1 در درمان سرطان AML می تواند راهی برای درمان سرطان باشد. علاوه بر این نشان داده شد هدف قرار دادن گیرنده های Tim-3 نیز می تواند در درمان سرطان لوسمی تاثیرگذار باشد. گیرنده های Tim-3 موجود سطح سلول های سرطانی را با نانوذره ی طلا پوشاندند و سپس داروی راپامایسین را به آن افزودند. با استفاده از B23 فعالیت سلول را بررسی نمودند. زمانی که ذرات طلای آغشته شده به راپامایسین به رده های سلولی یا به نمونه ی AML افزوده شد مشاهده شد دارو به خوبی وارد سلول شده و مسیر ترجمه را در سلول ها مسدود می کند.  

علاوه بر این، نانوذرات طلا می توانند در تشخیص دقیق نیز بسیار مفید باشند زیرا به راحتی می توانند به مغز استخوان نفوذ نماید و سلول های غیر معمول را شناسایی نمایند. تشخیص سریعتر باعث سریعتر شدن اقدامات درمانی نیز می شود. علاوه بر این تیم تحقیقاتی یک بیومارکر را نیز در سطح سلول های AML به نام latrophilin 1 یافتند که تا به حال در سطح سلول های سالم مشاهده نشده بود این ماده نیز میتواند در شناسایی AML بسیار مفید باشد.

پایان مطلب/

ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

کلیدواژه
کلیدواژه