تاریخ انتشار: دوشنبه 09 مهر 1397
مطالعات مفصلی سوالات را در مورد درمان آرتریت را افزایش می دهد

  مطالعات مفصلی سوالات را در مورد درمان آرتریت را افزایش می دهد

مطالعه ای که چگونگی انتقال مولکول ها به بافت مفصل زانو را بررسی می نماید می تواند کمک زیادی به درمان آرتروز در آینده بنماید.
امتیاز: Article Rating

به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، مهندسان زیست پزشکی UNSW برای اولین بار دریافتند بافت سالم مفصل زانو می تواند مولکول هایی را با سایزهای مختلف از گردش خون برداشت کند. اما مشاهده شد یک مفصل مبتلا به آرتروز هم می تواند مولکول ها را جذب نماید اما نه همه ی آن ها را با هم. درواقع استخوان مانند یک غربال مولکولی عمل می کند. لازم بود در این زمان دانسته شود اگر تمام مواد در سایزهای مختلف عرضه شوند و یا هر کدام در سایز کوچک ارائه گردند روند جذب به چه شکل خواهد بود. بنابراین اندازه های مختلف مواد بصورت جداگانه بررسی گردید. محققان برای انجام این مطالعه از خوکچه های هندی استفاده نمودند زیرا آن ها نیز مانند انسان به آرتروز مبتلا می شوند و با افزایش سن احتمال ابتلا به آرتروز در آن ها افزایش می یابد. محققان به قلب خوکچه های هندی جوان و پیر مخلوطی از رنگ فلورسنت و مولکول های نشانه گذاری شده در سایز های مختلف را تزریق نمودند و مفصل زانوی آن ها را بررسی نمودند. آن ها تفاوت هایی را در انتقال مواد به بافت های مفصلی درخوکچه های جوان در مقایسه با خوکچه های پیر مبتلا به آرتروز مشاهده نمودند. این موضوع می تواند تاثیرات بسیاری در درک مستقیم از چگونگی ابتلا به آرتروز و روند از بین رفتن بافت داشته باشد و بوسیله این اطلاعات بتوان استراتژی های جدیدی را در رساندن دارو به این نواحی به کار برد. موضوع عجیب دیگری که مشاهده شد وجود مقادیر بسیار کمی از مواد فلورسنت در عضلات بود. این مواد رنگی به راحتی به استخوان، غضروف، صفحه ی منیسک و لیگامنت ها منتقل شد  اما مقدار آن در عضلات کم بود. پروفسور Tate علت آن را بی هوش بودن خوکچه های هندی در هنگام تزریق حدس زد و احتمال داد که برای ورود مواد به عضلات نیاز به حرکات فیزیکی است تا با روند انقباض و انبساط خون به داخل این عضلات پمپ شود صحت این پدیده نیاز به مطالعات بیشتری دارد. این موضوع به محققین اجازه می دهد که زمان و نحوه ی انتقال مواد به عضلات و سایر قسمت ها مخصوصا هنگام آرتروز را مشاهده نمایند و رساندن دارو و مولکول های لازم به این بافت ها را دقیق تر بررسی نمایند. یکی از محققین این مطالعه گفت: برای من همیشه عجیب بود که چگونه داروی گلوکز آمین گلیکان می تواند از طریق دهان به بدن وارد شود و به داخل بافت غضروفی افراد مبتلا به آرتروز نفوذ کند زیرا هیچ تضمینی برای رسیدن این مواد به بافت هدف وجود ندارد. اما با توجه به نتایج این مطالعه می تواند این اتفاق رخ دهد.

بی شک نیاز است در آینده در این زمینه تحقیقات بیشتری صورت بگیرد.

پایان مطلب/

ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

کلیدواژه
کلیدواژه