به گزارش بنیان به نقل از Stemcellportal، طی دو دهه گذشته نیاز به پیوند کبد تا 23 درصد افزایش یافته است اما میزان کبد قابل پیوند به اندازه ای نیست که نیازها را مرتفع سازد و همین امر موجب شده است که بیماران مدت زمان بیشتر در صف انتظار دریافت پیوند کبد بمانند و همین امر بقا و کیفیت زندگی آن ها را به خطر می اندازد. به همین دلیل و به منظور نجات جان این بیماران، خود بیماران، خانواده ها آن ها، پزشکان و محققین به دنبال راهی برای بهبود پیوند سلول های کبدی با استفاده از سلول های کبدی اتولوگ هستند.

طی دهه های گذشته سلول درمانی کبد به عنوان یک جایگزین مناسب برای پیوند کبد شدیدا مورد توجه قرار گرفته است. با این حال پیوند سلول های کبدی تاکنون به اندازه ای قانع کننده نبوده است که بتواند جایگزین پیوند کبد شود. به عقیده سوتو-گوتیئرز در دانشگاه پیتزبورگ استفاده از هپاتوسیت های اولیه بدست آمده طی پیوندهای کلیوی یا از اجساد به اندازه ای کافی نیست که برای پیوند مناسب باشد  و هم دوم این که ابزار لازم برای مونیتور کردن عملکردی بودن یا رد شدن سلول های پیوند شده وجود ندارد. به این منظور محققین همواره سعی داشته اند که از  تکنولوژی های نوظهور به منظور تغییر چشم اندازهای موجود در زمینه سلول درمانی استفاده کنند و با توجه به همین مطلب آن ها دریافته اند که 1) امکان تولید سلول های شبه هپاتوسیتی از سلول های بنیادی پرتوان القایی(iPSCs) مشتق از خود افراد وجود دارد. 2) هم چنین این قابلیت وجود دارد که با استفاده از تکنیک ویرایش ژنی CRISPR/Cas9 ژن از دست رفته یا معیوب را در سلول های حاصله تصحیح نمود و در نهایت 3) با استفاده از بدن جانوران زنده به عنوان یک بیورآکتور، مقادیر زیادی از هپاتوسیت های انسانی دارای عملکرد را برای پیوند تولید کرد. با این حال این تکنولوژی ها دارای مزیت ها و معایب مخصوص به خودشان هستند که بررسی و تحقیق بیشتر در استفاده از آن ها را ضروری می سازد.

متاسفانه در حال حاضر سلول های شبه هپاتوسیتی مشتق از سلول های بنیادی دارای عملکرد مناسب و مخصوص هپاتوسیت های بالغ نیستند و پیوند موفقیت آمیز سلول های کبدی نیازمند بهینه سازی هر چه بیشتر عملکرد سلول های کبدی و فائق آمدن بر محدودیت های موجود مانند تعداد سلول و ایمنی استفاده از سلول های تولید شده است. با این حال محققین بر این باورند با موفقیت های کسب شده در زمینه تولید سلول های iPS به عنوان یک منبع سلولی اتولوگ، تکنولوژی های دقیق ویرایش ژنومی که دقت و صحت بالایی دارند و قابلیت تولید موجودات کایمرا (برای مثال تولید کبد انسانی در خوک)،‌می توان به آینده درمان بیماری های کبدی امیدوار بود.

پایان مطلب/