به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، یافته های تیم تحقیقاتی نشان داد زمانی که بیماری ای باعث آسیب سلول های کبدی می شود، بافت می تواند با تغییر ماهیت سلول ها، سلول های دیگربا ماهیتی متفاوت را به وجود آورد تا قسمت های جدید را تولید نمایند. این یافته ها در موش مورد بررسی قرار گرفت اما در طی چندین سال نتایج می تواند در انسان نیز صادق باشد. اگر نتایج مطالعه با موفقیت انجام شود، دنیای پزشکی می تواند راهی را جایگزین بازسازی بافت های آسیب دیده نماید که نیاز به دستکاری سلول های بنیادی برای تبدیل آن ها به بافت در محیط آزمایشگاه نباشد. مطالعات نشان داده است کبد بیشترین توانایی را در بازسازی ارگان نسبت به سایر بافت ها در دراز مدت دارد. در حال حاضر نیاز به ابزار بیشتری برای بررسی بیشتر این توانایی می باشد. مطالعه ی انجام شده نشان داد شکل و عملکرد سلول های کبدی (نوعی از سلول که اغلب فعالیت های کبد را انجام می دهد) بسیار متغییر است. این انعطاف پذیری امکان درمان را برای بسیاری از بیماری های کبدی فراهم می کند. سندروم آلاژیل (ALGS) یک بیماری نادر ژنتیکی است که باعث نقص در مسیر پیام رسانی Notch می شود. این مسیر نقش مهمی در رشد سلول دارد. ALGS به عنوان بیماری ای شناخته شده است که باعث مسدود شدن مجرای کبدی می شود. این مجرا شامل لوله هایی به نام مجرای صفراوی می باشد که صفرای ساخته شده در کبد را به روده می رساند. این بیماری تقریبا در یک نفر از سی هزار نفر اتفاق می افتد و در اغلب موارد باعث ایجاد عفونت در اوایل کودکی می شود. شدت این مشکل می تواند باعث باریک و یا بسته شدن مجاری کبدی شود و در نهایت باعث از بین رفتن تمام مجاری در کبد می شود. درنتیجه صفرا که بصورت معمول به هضم چربی ها کمک می کند و باعث دفع سموم می شود، کاهش یافته و آسیب می زند. در بسیاری از بیماران مبتلا به ALGS عملکرد مجاری صفراوی می تواند قابل درمان باشد. اگرچه بیش از 50 درصد بیماران نیاز به پیوند کبد در دوران کودکی دارند. هر روز کبد فعالیت های بسیاری از پردازش داروها تا پردازش الکل را انجام می دهد. تمام این عملکردها نشان دهنده ی آن است که کبد می تواند خود را بازسازی نماید و نیازی به استفاده از سلول های بنیادی نمی باشد. با اینکه سلول های کبدی می توانند خود را بازسازی نمایند اما ممکن است توان خود را در ساختن سلول های جدید از دست بدهند یا در موارد شدید بیماری ALGS سلول های کبدی هرگز تشکیل نمی شوند. مطالعات گذشته بازبرنامه ریزی را با توجه به شرایط سلول در سایر ارگان ها شناسایی کرده اند اما فقط تعداد کمی از سلول ها این خصوصیت را دارند. این مطالعه نشان می دهد که سلول ها ی موجود درکبد می توانند ماهیت خود را به سرعت تغییر دهند. کشف این پدیده و دانستن چگونگی عملکرد آن تقریبا 5 سال زمان برد. محققان موش هایی را تولید نمودند که دارای نقص در کلانژیوسیت بودند. کلانژیوسیت نوعی از سلول های کبد است که مجاری صفراوی را تشکیل می دهد. این مدل های موشی مبتلا به  ALGS می باشند. موش ها به سرعت علائم آسیب کبدی را نشان دادند اما علائم بیماری با تاخیر بسیار بروز نمود و بسیار خفیف بود. زیرا سلول های کبدی به کلانژیوسیت تبدیل شده و مجاری صفراوی را ساختند. در مطالعه ی دیگری نشان داده شد که کلانژیوسیت ها نیز می توانند به هپاتوسیت تبدیل شوند. با دیدی کلی نتیجه ای که می توان از دو مطالعه گرفت تغییر ماهیت سلول ها بزرگترین مکانیزم پشتیبان برای ترمیم کبد است. مطالعه ی جدید انجام گرفته نشان داد مسیر سیگنالینگ Notch برای شکل گیری مجرای صفراوی ضروری است و در بیماران مبتلا به ALGS از بین می رود، می تواند بوسیله ی سایر مسیرها جایگزین شود. این روند بوسیله ی فاکتور رشد تغییر دهنده ی  بتا (TGFβ) در کبد آسیب دیده تنظیم می شود. TGFβ پروتئینی است که رشد سلول را کنترل می نماید. این کشف یک مرحله ی حیاتی در تشخیص هدف درمان با کنترل مسیر مولکولی می باشد. در حال حاضر تیم تحقیقاتی درحال انجام مطالعاتی برای کشف پروتئینی با عنوان فاکتور رونویسی می باشند که با کمک آن می توان ماهیت سلول را تغییر داد. استفاده از فاکتور رونویسی برای ساختن مجرای صفراوی از سلول های کبدی ایمن ترین و موثرترین راه درمان می باشد و با توجه به نتیجه ی مثبتی که در مدل موشی به دست آمده است این روش می تواند در درمان بیماران مورد استفاده قرار گیرد.

علاوه بر بوجود آوردن روشی برای درمان ALGS، تیم تحقیقاتی در پی یافتن جواب این سوال می باشند که آیا تغییر ماهیت سلول های کبدی می تواند برای درمان سایر بیماری های کبدی نیز موثر باشد یا خیر.

پایان مطلب/