کنترل ژنتیکی عملکرد تیموس انسان: سوزنی در انبار کاه
مطالعه ای در دانشگاه پاریس و انستیتو پاستور، وجود یک فاکتور ژنتیکی تاثیرگذار روی عملکرد تیموس انسانی را نشان می دهد.
امتیاز:
به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، سیستم ایمنی برای پاسخ به پاتوژن های خارجی و تخریب سلول های سرطانی در حال تشکیل، استراتژی های متعددی را به کار می گیرد و این در حالی است که اتوایمنی همواره در یک مرحله ای از آماده باش قرار دارد. در بین این استراتژی ها، ایمنی سازشی خاطره اولین مواجه با عامل بیماری زا را زنده نگه می دارد و این موجب تقویت پاسخ دهی به چالش های آنتی ژنی می شود که در آینده برای بدن پیش می آید. این فرایند، پایه واکسیناسیون را شکل می دهد. ایمنی سازشی به لنفوسیت های T موجود در اندام های لنفوئید(طحال، لوزه ها، گره های لنفوی و موکوس مربوط به بافت های لنفوئیدی) بستگی دارد که از بدن محافظت می کنند. این نام از غدد تیموسی منشا می گیرد، یعنی اندامی که آن ها در آن تولید شده اند.
با توجه به آن چه گفته شد، تیموس اندامی حیاتی در سلامتی و بیماری است و در سراسر زندگی در تولید سلول های T جدید نقش دارد. عملکرد و خروجی این اندام در نوزادان و کودکان بالاست و با افزایش سن کاهش می یابد و همین می تواند دلیلی بر افزایش نرخ عفونت ها و سرطان ها در زمان پیری باشد. اما جدای از سن، فاکتورهای محیطی و ژنتیکی نیز عملکرد تیموس را در انسان کنترل می کنند که این امر به خوبی شناخته نشده است.
در مطالعه ای جدید روی جمعیتی 1000 نفری از فرانسوی های سالم(500 زن و 500 مرد 20 تا 69 ساله)، محققین نشان دادند که علاوه بر تفاوت های مربوط به جنس، عملکرد تیموسی در زنان همه سنین در مقایسه با مردان بالاتر بود. اما این مطالعه یک ریسک فاکتور ژنتیکی تاثیر گذار روی عملکرد تیموسی را در کل جمعیت شناسایی کرد. این واریته ژنتیکی شایع روی لوکوس گیرنده سلول های T قرار داشت و با تفاوت های قابل توجه در سطح عملکرد تیموسی بین افراد مرتبط بود. با توجه به واریته های سنی، جنسی و ژنتیکی، ما می توانیم یک سن زیستی از تیموس مردان و زنان تعریف کنیم. بین افراد با سن کرونولوژیک مشابه، تفاوت های مربوط به افراد بالای 18 سال در سن تیموسی به جنسیت و ژنتیک مربوط و قابل محساب بود. برای مثال، یک زن 58 ساله و یک مرد 40 ساله با ژنوتیپ های مختلف دارای سن تیموسی مشابهی هستند که می تواند برخی از تفاوت ها در پاسخ ایمنی بین افراد سالم را توجیه کند. این کشف می تواند اثر مستقیمی روی پیشرفت ها در پزشکی شخصی در همه شرایط تولید سلول های T از جمله پیوند سلول های بنیادی آلوژن، بیماری HIV و تولید واکسن داشته باشد.
پایان مطلب/