به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، صرع لوب گیجگاهی (TLE) بیشترین نوع صرع تا به امروز است و تا به حال درمانی برای آن در نظر گرفته نشده است.  در این بیماری بیماران الگوی مشخصی از آسیب مغزی پیشرفته دارند که به فرآیند شناختی و احساسی آسیب می زند. در پروژه ی Re.B.Us برای خود درمانی بیماری های مغزی از رویکرد بیوهیبرید استفاده شد. به عقیده ی یکی از محققین هدف از این مطالعه اطمینان از این بود که بیماری های مغزی می تواند با کمک بیولوژی و مهندسی درمان شوند. محققان از یک مدل بیماری TLE ( شامل قطعه ای از مغز یک جونده است که نقش اصلی را در این مدل ایفا می کند) در محیط آزمایشگاه به همراه مواد داروهایی برای القا فعالیت الکتریکی مغز که مشکل اصلی بیماران مبتلا به TLE است، استفاده نمودند. در واقع آرایش الکتروفیزیولوژی میکروالکترودی و ابزار مهندسی با یکدیگر ترکیب می شوند تا الگو را پدید آورند. قسمتی از مغز که آسیب دیده بود بوسیله ی یک پل الکتریکی بازسازی شد. در مرکز مدل آزمایشی طراحی شده، سیگنال های برگرفته از هیپوکمپ ( که می تواند از شروع صرعی که منشا کورتکس مغز دارد جلوگیری کند اما مانع از صرع با منشا TLE نمی شود) را بوجود آوردند. محققان توانستند صرع برگرفته از کورتکس را با جانشینی و تقلید از الگوی تحریک الکتریکی دینامیک  گیجگاهی حاصل از فعالیت هیپوکمپ را درمان کنند. سپس از یک پل الکتربکی یک طرفه برای بازسازی ارتباط میان هیپوکمپ و کورتس استفاده نمودند. قطعات هیپوکمپ به عنوان یک بافت قابل پیوند استفاده شد تا از بافت کورتکس به عنوان میزبان استفاده نمایند و بوسیله ی آن بتوانند صرع را کنترل نمایند. این فعالیت هدف نهایی مطالعه ی انجام گرفته است. در آخرین بخش از مطالعه پژوهشگران از یک پل الکتریکی دوطرفه بین دو ناحیه مغز ( یکی به عنوان پیوند هیپوکمپ سالم و دیگری به عنوان کورتکس میزبان بیمار) را بوجود آوردند. اتفاقات پاتولوژیکی شناسایی شده در کورتکس باعث تحریک الکتریکی هیپوکمپ می شود و بالعکس آن همچنین باعث شناسایی فعالیت در هیپوکمپ و تحریک الکتریکی به سوی کورتکس می شود. نرم افزار مورد استفاده بدون اینکه رفلکس صرع را بوجود آورد باعث تحریک زیاد میان بافت پیوند زده شده و بافت میزبان می شود. یکی از محققین این مطالعه گفت: ارگانوئید هیپوکمپ یک بافت مهندسی شده است که می تواند خود را ترمیم نماید و در محیط آزمایشگاه از سلول های بنیادی تولید شود. تا زمانی که تنها سعی بر آن بود از طریق مهندسی ژنتیک و بوسیله ی سلول های بنیادی بافت مغز را تولید نمایند از ارتباط الکتریکی آن ها اطلاعات کمی در دسترس بود اما برای درمان صرع نیاز به اطلاعات بیشتری در زمینه ی ارتباطات الکتریکی می باشد که این اطلاعات حاصل شد. رویکرد آینده برای درمان صرع می تواند بر پایه ی پیوند اعصاب با روش های مهندسی مورفولوژی سلول های نورونی و هوش مصنوعی (AI) قرار گیرد.  مهندسی مورفولوژی سلول های نورونی می تواند راه حلی بی سابقه برای طراحی شبه بیولوژیکی مغز (که شبیه مغز عمل می کند و چگونکی عملکرد بافت پیوند خورده را نشان می  دهد) باشد. AI می تواند در یک لحظه هم عملکرد الکترونیکی سلول های نورونی را بهینه نماید و هم آن ها را در مقابل عوامل بیماری زا ایمن نماید. با استفاده از این دو تکنیک می توان عملکرد مغز را بهبود بخشید.

به نظر می رسد این مطالعه می تواند راهکارهای جدیدی را برای ترمیم بافت مغز ارائه دهد که هر دو بر مبنای پزشکی بازساختی و مهندسی مورفولوژی سلول های نورونی می باشد. رویکرد بیوهیبرید می تواند به درمان بیماری های مغزی کمک نماید.

پایان مطلب/