به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در آنالیز مستندات و پرونده های پزشکی 1864 زن نابارور بین سال های 2000 تا 2015 در توکیو نتایج نشان داد که به ترتیب 4/49 درصد و 9/21 درصد از بیماران با استفاده از تکنولوژی های کمک تولید مثلی(ART) یا با روش های دیگر(non-ART) باردار شدند. سن بالای 35 سال، اندومتریوز پیشرفته، سوابق گذشته و فیبروئیدهای رحمی موجود می توانند اثر منفی روی نتایج باروری داشته باشند. اثر اندومتریوز پیشرفته به طور ویژه ای برای بیماران 30 ساله بالا بود. درمان با استفاده از تکنولوژی های کمک تولید مثلی برای بیماران مبتلا به اندومتریوز پیشرفته موثر بود. درمان به کمک تکنولوژی های کمک تولید مثلی شامل لقاح آزمایشگاهی و تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم است و این در حالی است که non-ART شامل تحریک ملایم تخمدان همراه با مقاربت تاخیری و یا تلقیح داخل رحمی است.

برخی از زنان در ابتدای 30 سالگی ممکن است از اندومتریوز پیشرفته رنج ببرند و دچار ناباروری شوند مگر این که مورد درمان شدید قرار گیرند.

پایان مطلب/