به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، سال هاست که محققین به دنبال یافتن راهی برای رشد و تکثیر سلول های بنیادی مشتق از بیوپسی بیضه ای هستند که بوسیله بیماران جوان و قبل از درمان سرطانی اهدا شده اند، اما تاکنون موفقیتی در این امر حاصل نشده است.

طبق آمار انجمن سرطان آمریکا، از هر 530 فرد جوانی که بین 20 تا 39 سال سن دارد، یک نفر بازمانده درمان های سرطانی کودکی است. این درمان ها که اغلب شامل شیمی درمانی و پرتو درمانی است منجر به کشتن سلول های بنیادی تولید کننده اسپرم یا اسپرماتوگونی ها می شود. در حالی که بعد از سن بلوغ راه هایی برای حفظ باروری پسرانی که متحمل درمان های سرطانی می شوند وجود دارد اما برای این افراد در قبل از سن بلوغ گزینه موثری وجود ندارد.

پیش از این محققین توانسته بودند تولید اسپرم را در موش هایی که بعد از شیمی درمانی با عامل بوسولفان عقیم شده بودند احیا کنند. این امر از طریق تزریق سلول های اسپرم نابالغ یک اهدا کننده به مجاری سمنی فروس بیضه موش صورت گرفت. با توجه به همین کشف، انکولوژیست ها پیشنهاد کردند که می توان سلول های بنیادی اسپرماتوگونیایی را از پسرانی که باید متحمل شیمی درمانی شوند، بدست آوردند و در ادامه بعد از کامل شدن دوره درمانی، این سلول ها را به آن ها پیوند کرد. اما مشکلی که وجود دارد این است که بیضه این پسران دارای شمار اندکی از سلول های بنیادی اسپرماتوگونیایی است و برای موفقیت در این رویکرد، باید این سلول ها را در شرایط آزمایشگاه رشد داد، تکثیر کرد و سپس به فرد تزریق کرد. با توجه به این چالش، محققین دانشگاه پنسیلوانیا دریافتند که سلول های اندوتلیالی بیضه، در ایجاد یک نیچ و ریز محیط برای حفظ و تکثیر سلول های بنیادی اسپرماتوگونیایی نقش مهمی را بازی می کنند. هم چنین آن ها 5 فاکتور رشد را شناسایی کردند که بوسیله این سلول های اندوتلیالی بیضه ای تولید می شوند و برای حفظ طولانی مدت سلول های بنیادی اسپرماتوگونیایی در محیط کشت حیاتی هستند. در نهایت این نمونه های بیماران می تواند تکثیر، ذخیره شده و بعد از دوره شیمی درمانی مورد استفاده قرار گیرد. گام بعدی این مطالعه تعیین این امر است که آیا تزریق مجدد یا پیوند سلول های بنیادی اسپرماتوگونیایی تکثیر شده به بیماران بعد از طی دوره درمان سرطانی می تواند به آن ها کمک کند یا خیر.

پایان مطلب/