به گزارش بنیان به نقل از medicaxlpress، کپسوله کردن سلول های بنیادی به درون سیلک فیبروئین موجب افزایش نرخ بقای سلول های بنیادی ایمپلنت شده به درون مغز شد و همین امر روی ترمیم بافت عصبی آسیب دیده اثر مثبتی داشت.

طیف وسیعی از اختلالات عصبی وجود دارند که می توانند ناتوانی های فیزیکی و شناختی دائمی را ایجاد کنند. سیستم عصبی دارای ظرفیت محدودی برای ریکاوری از آسیب است و به همین دلیل آسیب های ترومایی یا بیماری های عصبی مغزی مانند آلزایمر و پارکینسون روند پیشرونده ای را در پیش می گیرند. در این میان سلول درمانی مبتنی بر سلول های بنیادی گزینه مناسبی برای ترمیم بافت مغزی آسیب دیده است اما مشکلی که وجود دارد این است که سلول های بنیادی بعد از پیوند نرخ بقای محدودی دارند و همین امر کارایی این رویکرد درمانی را کاهش می دهد. اما همان طور که اشاره شد محققین دانشگاه پلی تکنیک مادرید، سلول های بنیادی مزانشیمی را درون پلیمر سیلک فیبروئین که یک ماده زیست سازگار است کپسوله کردند و آن را به موشی که دچار انفارکته مغزی شده بود ایمپلنت کردند. بعد این استفاده از این استراتژی درمانی، موش ها یک بهبودی قابل توجه را در مهارت های حسی و حرکتی شان بدست آورند. علاوه براین، با استفاده از تکنیک های الکتروفیزیولوژیک، محققین نشان دادند  سازماندهی مغزی در نواحی پیرامون ناحیه آسیب دیده بهبودی قابل توجهی بدست آورده است. نتایج این مطالعه یک گام به جلو به سمت تیمارهای جدید اختلالات نورولوژیک محسوب می شود و نشان می دهد که استفاده از سیلک فیبروئین به عنوان یک ناقل برای سلول های بنیادی می تواند موجب بهبود عملکردی بیماران شود.

پایان مطلب/