به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، با استفاده از این روش می توان در آینده یک توازن مناسب میان درمان ها ایجاد نمود. برای دست یابی به نتایج مناسب تنها یک تخم بارور و یا رویان در هر درمان گرفته می شود. اگر نتیجه ی درمان بیش از یک رویان شود آن را فریز نموده و در درمان های بعد از آن استفاده می نمایند. آخرین نتایج بدست آمده از تعداد نهایی سلول های تخمی که می توان از آن ها استفاده نمود اشاره می دارد احتمال تولد کودک بعد از IVF تقریبا بعد از 10 سلول تخم بدست می آید. زیاد بودن تعداد سلول های تخم نشان دهنده ی احتمال بیشتر بارداری نیست اما می توان اثرات جانبی بسیاری را در پی داشته باشد. اگرچه مطالعه ی انجام شده سرعت بارور شدن را پس از کاشت سلول تخم نشان می دهد و در واقع یک روز پس از جای گیری سلول تخم می باشد اما شامل اتفاقات مراحل جنینی و قدرت نگه داشتن جنین در بدن مادر نمی شود و همچنین اشاره ای به ارتباط میان بازیابی سلول تخم و بیماری هایی که کودکان را درگیر می نماید نیز ندارد. اما ارتباطی نزدیک میان تعداد سلول های تخم مورد استفاده و خونریزی زمان بارداری و تولد فرزند وجود دارد. جایگذاری جنین از انجماد خارج شده یک سوم تمام IVF ها را به خود اختصاص می دهد و شانس زایمان موفق در آن با سلولی تخمی که بصورت غیر فریز شده و تازه به داخل رحم منتقل شده است قابل مقایسه می باشد. بنابراین با استفاده از این روش می توان پیش از انتقال جنین به رحم، ترشح هورمون های لازم را تحریک نمود و برای هورمون درمانی مناسب می توان جنین تولید شده ی اضافی را منجمد نمود. جهت مطالعه ی ارتباط میان تعداد سلول های تخم بدست آمده و توان باروری و مشکلات بوجود آمده پس از جراحی مانند سندروم حساسیت شدید تخمدان و ایجاد لخته ی خون، اطلاعات بدست آمده از مرکز درمانی جمع آوری شد.

تقریبا 10 سلول تخم برای هر IVF در نظر گرفته شد. با افزایش تعداد سلول های تخم تا 18 یا 20 عدد می توان شانس باروری را ت افزایش داد و پس از آن میزان آن رو به کاهش گذاشته و ریسک بالایی خواهد داشت.

پایان مطلب/