به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، سلول های پوستی بیش از سایر بافت ها در معرض سرطان می باشند و تا زمانی که سلول های جهش یافته تجمع نیابند، تغییرات سرطانی در پوست مشخص نمی گردد. سلول های سرطانی پوست غیرملانومایی در انسان دو نوع اصلی می باشد: سلول های سرطانی پوستی پایه و سلول های سرطانی فلس دار پوستی. هر دو نوع این سلول ها در منطقه ای از پوست رشد می کنند که بیشتر در معرض نور خورشید قرار می گیرد. سرطان مربوط به سلول های پایه ای پوست بیشترین نوع سرطان موجود در پوست می باشد اما سلول های فلسی سریعتر رشد می نمایند. سالیانه در انگلستان 140000 مورد جدید مبتلا به سرطان پوست غیر ملانومایی شناسایی می شوند. اگرچه هر شخصی که در معرض نور خورشید قرار می گیرد متحمل جهش های سلولی بسیار در پوست خود می شود اما تنها تعداد کمی از آن ها به بافت توموری تبدیل می شوند. دلیل این پدیده به خوبی قابل تشخیص نیست. محققان برای نخستین بار نشان دادند سلول های جهش یافته ی پوست از کلنی هایی جدا می شوند که در آن سلول ها کنار یکدیگر قرار گرفته اند. بسیاری از کلنی های جهش یافته در این رقابت از بین می روند. تا زمانی که بافت پوستی فعالیت نرمال خود را دارد، سلول های سرطانی نتوانسته اند در این رقابت پیروز گردند. در انسان قطعاتی از سلول های پوستی جهش یافته دیده می شود که در بعضی از قسمت ها بصورت میلی متری قرار گرفته است.  اما اغلب این قطعات به توده ی سرطانی تبدیل نمی شوند. زیرا در بدن صحنه ی رقابتی برای این سلول ها وجود دارد و آن ها با یکدیگر در داشتن فضای رشد رقابت می کنند و درنهایت تعداد کمی از آن ها پیروز می شوند. در این مطالعه محققان از یک مدل موشی برای سلول های جهش یافته ای که در انسان دیده می شود استفاده نمودند. محققان بر روی ژن  P53 متمرکز شدند. این ژن کلید مهمی در سرطان های پوستی غیر ملانومایی می باشد. تیم تحقیقاتی یک تغییر ژنتیکی را ایجاد نمود. هنگامی که ژن فعال می شود، ژن P53 با ژنی که در یک کدون با آن متفاوت است جابجا می گردد. این تغییر باعث می شود پروتئین P53 تغییر یافته و باعث افزایش آن در سلول های جهش یافته و سلول های اطراف آن می شود. سلول های جهش یافته به سرعت تکثیر می یابند و در سطح پوست پراکنده می گردند و باعث افزایش ضخامت پوست در آن نواحی می گردند. البته پس از گذشت 6 ماه بافت پوست به حالت عادی باز می گردد و از نظر ظاهری تفاوتی میان پوست معمولی  پوست دارای سلول های جهش یافته مشاهده نمی گردد. سپس تیم تحقیقاتی به بررسی نقش در معرض گرفتن نور آفتاب با پوست و جهش سلول های پوستی پرداختند. محققان نشان دادند میزان بسیار کمی از اشعه ی ماورا بنفش در موش هایی که دارای پروتئین P53 جهش یافته می باشند باعث رشد سریع تر آن ها می شود. سرعت این رشد به میزانی است که در طی گذر تعداد هفته های کمی تعداد سلول های جهش یافته در سطح پوست به اندازه ی زمانی  زیاد می شود که سلول شش ماه در معرض نور ماورابنفش قرار نگرفته است. اگرچه با وجود این که سلول ها با سرعت بیشتری رشد می کنند اما سرطان بعد از گذشت 9 ماه باقی نخواهد ماند. محققان حاضر در این مطالعه بیان داشتند پس از انجام آزمایشات یک کلونی دارای یک جهش مشخص که بتواند به سلول های سرطانی تبدیل شود باقی نماند حتی زمانی که سلول در معرض نور ماورابنفش قرار گرفت. قرار گرفتن در معرض نور خورشید می تواند باعث بوجود آمدن جهش های مکرر گردد که یکی از آن ها ممکن است جهش در پروتئین P53 باشد.  مشاهده گردید پس از تابش نور ماورا بنفش به موش ها ظاهر پوست کاملا نرمال و طبیعی بوده است و این نشان دهنده ی آن است که بافت پوست به گونه ای طراحی شده است که می تواند اثر جهش ها را در سلول های خود تعدیل نموده و به فعالیت طبیعی خود ادامه دهد. دلیل این که افراد به سرطان های غیر ملانومایی پوست مبتلا می گردند افزایش بیش از حد کلنی سلول های جهش یافته و پیروز شدن آن ها برای بقا در دراز مدت است.

 این مطالعه نشان داد قرار گرفتن طولانی مدت در معرض نور خورشید باعث ایجاد جهش های متوالی و پایدار و افزایش شانس بقا و رشد آن ها در سطح پوست می گردد.

پایان مطلب/