به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، برای کاشت در محیط زنده سلول های بنیادی ای با کیفیت بالا لازم است این سلول ها در محیط کشت آزمایشگاه کشت داده شوند و سپس به بدن بیمار انتقال یابند. درنتیجه روش هایی که برای انتقال این سلول ها از آزمایشگاه به بیمارستان و بالین استفاده خواهد شد محدود می باشد. در مطالعات مربوط به استخوان رده ی سلولی استئوبلاستی نامیرا می تواند برای مقاصد درمانی جدید مانند استخوان سازی در محیط زنده استفاده شود. در مهندسی بافت استخوانی چندین راهکار برای ترمیم و بازیابی استخوان های آسیب دیده ی بزرگ وجود دارد که شامل جانشینی بوسیله ی پیوند استخوان، تحریک استخوان سازی با فاکتور رشد استخوانی می باشند. سلول های پیش ساز بنیادی برای القا استخوان سازی در محیط زنده مناسب می باشد. تبدیل سلول های بنیادی پرتوان القایی به بافت های مختلف بوسیله یک روش استاندارد با بهره گیری از تومور تراتوما (تومور تراتوما یک تومور خوشخیم است که از سه لایه ی جنینی شامل اکتودرم، مزودرم و آندودرم تشکیل شده است) و مخلوطی از بافت ها بوجود آمده است. استفاده از فیبروبلاست های بدست آمده از تراتوما (TDFs) به عنوان منبع سلول های بنیادی در پزشکی بازساختی که برای بازسازی بافت استخوانی استفاده می شود، می باشد. فایده استفاده از TDF در مقایسه با سلول های بنیادی مزانشیمی برای استفاده در بازسازی بافت استخوان، رشد سریع آن و انتقال آسان ژن و آنالیز بیان ژن است. علاوه بر این TDF ها می توانند از میان بسیاری از سلول های دیگر به راحتی شناخته و جدا شوند و در محیط کشت آزمایشگاهی به راحتی نسبت به MSC ها می باشند. اگرچه رشد آن ها در محیط بدن موجود زنده و برای استفاده ی بالینی در مقایسه با MSC ها هنوز ناشناخته است. در مطالعات اخیر با استفاده از پروتوکل موجود فیبروبلاست های بدست آمده از تراتوماها را در شرایط ضعیف شدن سیستم ایمنی موش از ESC ها جدا نمودند. فیبروبلاست های جدا شده می توانند به استئوبلاست ها تمایز یابند. محققان در این مطالعه از پروتئین مورفوژنتیک استخوانی 2 (BMP2) (یک فاکتور رشد برای شکل گیری استخوان)، تیمیدین کیناز موجود در ویروس هرپس سیمپلکس (HSV-tk) (ژن ها را به TDF منتقل می کند)، رده ی سلولهای کاربردی TDF (TDF BMP2/HSV-tk) که استخوان را در محیط زنده بازسازی می کنند، استفاده نمودند. در این مطالعه نشان داده شد در رده های سلولی مهندسی شده میزان آلکالن فسفاتاز که نشانه ای از ساخته شدن استخوان ها در محیط آزمایشگاهی می باشد افزایش یافته است. در ادامه برای بررسی روند استخوان سازی در مدل های حیوانی محققان از یک تکنیک مخصوص و کاربردی برای کاربردهای درمانی بازسازی بافت استخوانی استفاده نمودند. در این روش ابتدا ظاهر TDFها و MSCها بررسی شده و با فعالیت آلکالن فسفاتاز سنجیده شد. پس از بررسی ها مشاهده گردید MSC ها ظرفیت بیشتری برای تمایز به استئوبلاست ها در مقایسه با TDFها دارند. اما TDF ها سریعتر رشد می کنند. بنابراین در محیط بدن موجود زنده استفاده از TDF ها کاربردی تر و مناسب تر می باشد. مطالعه ای که انجام شد باعث ایجاد یک استاندارد مناسب برای آنالیز و تبدیل سلول های بنیادی پرتوان القایی به فیبروبلاست های مشتق شده از تراتوما (TDFs) و سپس تمایز به بافت استخوانی می باشد. با استفاده از سلول های بیمار می توان استئوبلاست هایی را مانند همین روش برای پیوند زدن تولید نمود. محققان در این مطالعه در پی یافتن یک رده ی سلولی کاربردی و مناسب برای درمان می باشند. رده ی سلولی استئوبلاست های نامیرا می تواند برای آزمودن داروهای جدید درسطح ابتدایی بالینی مورد استفاده قرار گیرند. علاوه براین محققان از HSV-tk برای از بین بردن سلول های سرطانی بوجود آمده از رده های سلولی استفاده نمودند.

این رده های سلولی می تواند پتانسیل بسیاری بعنوان منبع نامحدود سلول باشند که با بدن بیمار مطابق بوده و توان بازسازی استخوان و تمایز آن ها را در مصارف بالینی دارد.

پایان مطلب/