به گزارش بنیان به نقل از Stemcellportal، گروهی از محققین در بیمارستان کودکان بوستون گزارش کرده اند که حداقل یک اپی ژنتیک درمانی که انتظار می رفت در درمان سرطان ریه امیدوار کننده باشد، در اصل دارای اثری برعکس است و موجب تقویت سلول های بنیادی سرطانی ریه می شود که خود ریشه متاستاز، مقاومت درمانی و عود مجدد این بیماری هستند. هم چنین این محققین استراتژی را برای هدف قرار دادن این سلول های بنیادی ارائه کرده اند.

در این مطالعه آن ها نشان داده اند که یک اپی ژنتیک درمانی که آنزیم G9a‌(نوعی هیستون متیل ترانسفراز) را مهار می کند و برخی از مطالعات حاکی از این بوده است که مهار آن یک استراتژی موثر در سرطان هایی خاص از جمله آدنوکارسینوماها است، به صورت کاملا معکوس عمل می کند. استفاده از داروهای مهار کننده این آنزیم در مطالعه صورت گرفته موجب شد که سلول های توموری شبه بنیادی یا همان سلول های بنیادی سرطانی بقای بیشتری داشته باشند و بدین ترتیب موجب افزایش پیشرفت بیماری شوند. نتایج این مطالعه در مدل موشی سرطان ریوی که مورد درمان با اپی ژنتیک درمانی قرار گرفته بود نیز ثابت شده است.

پایان مطلب/