به گزارش بنیان به نقل از Stemcellportal، دیابت نوع یک، یک بیماری اتوایمن است که سلول های بتای تولید کننده انسولین را در پانکراس بیمار تخریب می کند. رویکردهای فعلی برای ایجاد درمان های جایگزین سعی در تولید سلول های بتای تولید کننده انسولین از سلول های بنیادی پرتوان القایی دارند.

در مطالعه ای جدید در دانشگاه کپنهاگ محققین توانسته اند سیگنال هایی که تعیین می کنند سلول های پیش ساز پانکراسی به سلول های اندوکرین تبدیل شوند یا به سلول های مجاری پانکراسی را شناسایی کنند. سلول های پیش ساز پانکراسی نیز مانند سلول های بنیادی دارای قابلیت خودنوزایی و تمایز به انواع سلول های بالغ هستند. رفتار دینامیک پیش سازها طی تشکیل اندام، مطالعه آن ها را مشکل می سازد.  برای حل این مشکل، محققین پیش سازهای مشتق از سلول های بنیادی انسانی را روی اسلایدهای شیشه ای ریز آرایی شده با پروتئین های مختلف ماتریکس خارج سلولی کشت دادند. با استفاده از این رویکرد آن ها تعیین کردند که چگونه هر پیش ساز، بدون تاثیر سلول های همسایه با محیط پیرامونش واکنش می دهد. بررسی های بیشتر نشان داد که برهمکنش با اجزای مختلف ماتریکس خارج سلولی، وضعیت نیروی مکانیکی درون پیش سازها را تغییر می دهد. این نیروها از برهمکنش بین ماتریکس خارج سلولی و اکتین اسکلت سلولی ناشی می شوند. این مطالعه نشان داد که قرار گرفتن سلول های پیش ساز در معرض لامینین آن ها را به سمت سرنوشت اندوکرینی هدایت می کند که از کاهش نیروی مکانیکی درون سلول ها  ناشی می شود و برعکس، قرار گرفتن آن ها در معرض فیبرونکتین به دلیل افزایش نیروی مکانیکی منجر به تعیین سرنوشت آن ها به سمت مجاری می شود. با شناسایی نقش مهم برهمکنش های سلول – ماتریکس خارج سلولی، می توان امیدوار بود که سلول های پانکراسی با کارایی بیشتری از سلول های بنیادی پرتوان انسانی تولید شوند و برای درمان بیماران مبتلا به دیابت مورد استفاده قرار گیرند.

پایان مطلب/