به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در مطالعه ای جدید دکتر بندیکت برینگر و همکارانش به مطالعه نحوه تکوین سلول های گلیالی مغز از سلول های پیش ساز عصبی پراختند و کشف کردند که تمایز این سلول ها شامل سه مرحله است که سه پروتئین موجود در هسته سلول موسوم به فاکتورهای رونویسی نقش کلیدی را در این روند بازی می کنند.

سلول های گلیالی به طور کلاسیک به سه نوع تقسیم می شوند: آستروسیت ها و اولیگودندروسیت و میکروگلیاها. آستروسیت ها شایع ترین نوع سلول های گلیالی هستند که 80 درصد سلول های گلیالی را شکل می دهند. این سلول ها از سلول های گلیالی شعاعی و پیش ساز منشا می گیرند. بندیکت برینگر و همکارانش توالی یابی RNA انجام دادند و کشف کردند که فرایند تمایز این سلول ها شامل سه مرحله است: در مرحله اول، سلول های پیش ساز آستروگلیالی شکل می گیرند که قابلیت تقسیم دارند و در مرحله دوم، این سلول های پیش ساز آستروگلیالی به آستروسیت های جوان و نابالغ تبدیل می شوند که قادر به تقسیم نیستند. در نهایت در مرحله سوم، این آستروسیت ها به آستروسیت های کاملا بالغ و دارای عملکرد تبدیل می شوند. این مطالعه نشان می دهد که تشکیل آستروسیت ها یک فرایند دینامیک است و در فازهای مختلف تشکیل این سلول ها، ژن های مختلفی فعال هستند. فاکتورهای رونویسی NFIA و ATF3 در شروع تمایز آستروسیت های اولیه از پیش سازهای آستروگلیالی مهم هستند و زمانی که آن ها به آستروسیت های کاملا تمایز یافته تمایز می یابند، Runx2 مهم ترین فاکتور است. مطالعات نشان داده است که بیان نامناسب ژن در آستروسیت ها موجب می شود که آن ها برای سلول های عصبی سمی شوند. در نتیجه سلول های عصبی می میرند. به نظر می رسد که Runx2 ممکن است نقش مهمی را در غیر فعال شدن آستروسیت ها بازی کند و همین امر مانع از سمی شدن آن ها برای سلول های عصبی می شود. این مطالعه Runx2 را هدفی برای مهار سمی شدن آستروسیت ها و مرگ سلول های عصبی معرفی می کند.

پایان مطلب/