به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، اگر بتوان راهی را برای کنترل تقسیم و تکثیر سلول های بنیادی در بدن پیدا کرد، این سلول ها می توانند برای بدن بسیار مفید باشند. از کاربردهای این سلول ها می توان به اثر آن ها برای از بین بردن سلول های بنیادی سرطانی و القا رشد و تقسیم در سلول های پیکری برای تولید بافت جدید اشاره نمود. محققان در این مطالعه برای نخستین بار کنترل تقسیم سلول های بنیادی را مستقیما بوسیله ی سیستم عصبی خودمختار(ANS) قرار داده اند. سیستم ANS تمام فعالیت های خود به خودی بدن را کنترل می کند. این اعمال شامل تنفس، گردش خون، هضم غذا و فعالیت هایی از این قبیل می باشد. ANS به صورت دو شبکه ی عصبی اصلی از مغز به تمام قسمت های بدن که دارای عقده های عصبی در نزدیکی اندام ها می باشند فرستاده می شود. نورون هایی که تشکیل دهنده ی شبکه ی عصبی می باشند مواد شیمیایی ای را از خود آزاد می نمایند که نوروترنسمیتر نامیده می شود و می تواند بصورت مستقیم یا غیرمستقیم بر روی سلول های هدف تاثیر بگذارد. زمانی که نوروترنسمیترها به گیرنده هایی که در غشا سلول هدف وجود دارند متصل می گردند باعث ایجاد پاسخ مستقیمی در داخل سلول ها می شوند. اما پیام رسانی در سلول ها همچنین می تواند زمانی اتفاق بیوفتد که الگوی خون رسانی و یا التهاب به سلول ها نیز تغییر کند. و به این صورت ANS می تواند بطور غیرمستقیم بر روی سلول ها اثر بگذارد و پیام عصبی را ایجاد نماید. درگذشته محققان به نقش سیستم خودمختار ANS در تقسیم سلول های بنیادی پی برده بودند اما ارتباط مستقیم و یا غیرمستقیم آن را درک نکرده بودند. اگر بخواهیم سرعت تولید یک ارگان را تغییر بدهیم می توانیم از این سیستم عصبی کمک بگیریم. برای مثال نمی خواهیم دسته ای از نورون ها تحریک و مهار گردند و یا با استفاده از این نوروترنسمیترها بتوان تقسیم سلول های بنیادی را کنترل کرد و یا با استفاده از روش های انتقال دارو، ماده ی شیمیایی خاصی را به یک سلول هدف برسانیم. برای مشخص نمودن ارتباط میان اعصاب خودمختار و سلول های بنیادی محققان از سلول های بنیادی ای که در بافت پیوندی روده و یا اپیتلیوم موش قرار گرفته اند استفاده نموده اند. آن ها دریافتند نه تنها سلول های بنیادی دارای گیرنده های نوروترنسمیترهای سیستم عصبی خودمختار بر روی خود می باشند بلکه این نوروترنسمیترها می توانند بر روی رفتار سلول ها تاثیر گذاشته تا دقیقا آنچه را که از سلول های بنیادی انتظار است با ایجاد ارتباط مستقیم انجام دهند. مشخص است که اعصاب ANS در ارتباط نزدیک با سلول های اپیتلیوم روده که حاوی سلول های بنیادی است، قرار می گیرد اما هنوز مشخص نیست اگر نوروترنسمیتر مستقیما با سلول های بنیادی تماس داشته باشد چه اتفاقی خواهد افتاد. زمانی که محققان سلول های بنیادی را جدا کرده و گیرنده های نوروترنسمیترها را بر روی آن ها یافتند نقطه ی گم شده ی مطالعه مشخص گردید. برای نشان دادن اینکه تغییر بوجود آمده دررفتار سلول های بنیادی به دلیل تحریک ANS بوده است، محققان سلول های اپیتلیال روده را در آزمایشگاه کشت داده و آن ها را در معرض میزان زیادی از نوروترنسمیترها قرار داده اند. نوراپی نفرین نوروترنسمیتر اصلی سیستم عصبی سمپاتیک می باشد. سیستم سمپاتیک در ایجاد پاسخ به واکنش های گریز فعال می گردد و شاخه ای از ANS می باشد. در حالی که استیل کولین بوسیله ی سیستم عصبی پاراسمپاتیک تولید می شود و در واکنش های استراحت و هضم غذا فعال می گردد. زمانی که فعالیت هر دو سیستم عصبی موجود در اعصاب خودمختار تحریک می گردد شاهد کاهش تقسیم سلول های بنیادی خواهیم بود. در این حالت سیستم عصبی خودمختار به بدن فرمان می دهد تا از صرف انرژی برای ساختن سلول های جدید اجتناب کند. همچنین در زمان هضم مواد غذایی نیز نباید انرژی خود را صرف تقسیم سلولی نماید زیرا زمانی که موادغذایی به مرحله ی هضم سلولی می رسند رادیکال آزاد تولید کرده که این رادیکال ها به سلول های تازه تولید شده آسیب وارد می نماید. اگرچه محققان برروی اپی تلیوم روده متمرکز شده اند اما بر این باورند سیستم عصبی خودمختار بر روی تقسیم سلولی سایر سلول های بنیادی نیز تاثیر دارد. در مطالعات علوم اعصاب افرادی وجود دارند که در آن ها ANS بصورت واضح  و مشخصی فعال نمی باشد اما سلول های بنیادی در این افراد به درستی تقسیم می شود و فعالیت خود را دارد. با توجه به مطالعه ی انجام گرفته چگونه می توان فعالیت آن ها را توجیه نمود؟

محققان این مطالعه معتقدند سیستم ANS بوسیله ی مغز و سیستم عصبی مرکزی کنترل می گردد. تصور عموم بر این است که مغز می تواند بازسازی تمام این بافت ها را بوسیله ی ANS کنترل کند. اما تصویری بالاتر از این وجود دارد. در افرادی که مبتلا به افسردگی شدید و یا PTSD می شوند مشاهده می گردد قسمت هایی از بافت بدن آن ها تحلیل می رود. این اتفاق به دلیل تاثیری می باشد که استرس بر روی ANS گذاشته و سبب می شود بافت ها نتوانند خود را بازسازی نمایند. با توجه به این قبیل مشاهدات می توان گفت ANS تاثیر مستقیمی بر تقسیم و تکثیر سلول های بنیادی دارد.

پایان مطلب/