به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، این مطالعه چگونگی بی اثر نمودن وکتورهای ویروسی در حین کشت و تخلیص آن ها در روند ساخته شدن را بررسی می نماید. این کشف کمک می کند راه های جدید، ایمن تر و موثرتری را برای رساندن ژن ها یافت. آدنو ویروس ها (AAV) وکتورهای رایجی می باشند که در رساندن ژن مورد نظر استفاده می گردند و از بیش از 60 پروتئین تشکیل شده اند که در سطح ویروس قرار می گیرند. این پروتئین ها کپسید نامیده می شود و ماده ی ژنتیکی ای را می پوشاند که در آینده می خواهد وارد سلول شود. استفاده از این کپسیدها ویروس را در رسیدن به سلول یاری می نماید. با همکاری کپسید ها می توان وارد سلول های میزبان شده و به داخل هسته به هدف تغییر ژنوم نفوذ کرد. هر تغییری در این پروتئین ها می تواند در توان ویروس ها برای رساندن ماده ی ژنتیکی به سلول ها موثر باشد و در نتیجه در ساخته شدن پروتئین های مورد نظر و مناسب در سلول ها نقش مهمی دارد. پیش از این مطالعه با اینکه در طبیعت AAV های مختلفی وجود دارد، تخلیص پروتئین خارجی AAV از نمونه ها در مطالعات بالینی برای تمام انواع ویروس ها یکسان بود. برای درک بهتر چگونگی رساندن ژن ها به این ویروس ها نیاز به مطالعه ی بیشتری می باشد. در حال حاضر تیم تحقیقاتی پروتیئن های کپسیدی را طراحی نموده است که جهش در آن ها بصورت خودبخودی صورت نمی گیرد. در حقیقت آن ها دریافته اند روند جدیدی که باعث پایداری محل حساس کپسید می شود باعث افزایش کارایی آن ها نیز می گردد. با استفاده از AAV  های طراحی شده می توان با بکارگیری میزان کمتری ویروس تاثیر بیشتری را در انتقال ژنی گرفت. این کار نه تنها باعث کاهش هزینه های درمان می گردد بلکه عوارض جانبی را نیز کمتر می کند. مطالعاتی که در آینده بر روی مدل های حیوانی انجام خواهد گرفت چگونگی هدف قرار دادن یک ژن مخصوص در یک سلول و نحوه ی بیان آن ژن را بررسی خواهد نمود.

استفاده از ویروس هایی که نمی توانند دچار جهش گردند در مطالعات ژنتیکی بسیار مهم است از این رو مطالعه ی حاضر به این هدف انجام گرفته است.

پایان مطلب/