به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، بیچی و همکارانش دو آزمایش مهم را در موش انجام دادند: در اولین آزمایش، آن ها به بررسی این امر پرداختند که در جانورانی که در معرض BBN‌قرار می گیرند، زمانی که سلول های بیان کننده سونیک هج هاگ(shh) با یک رنگ فلورسنت مجزا مشخص می شوند، چه اتفاقی می افتد. در دومین آزمایش آن ها از تکنیک های آزمایشگاهی برای کشتن انتخابی سلول های مشابه در جانور قبل از قرار گرفتن در معرض BBN استفاده کردند.

در مورد اول، تنها چند ماه بعد از قرار گرفتن در معرض BBN، تقریبا تمام پوشش مثانه با مارکر سبز فلورسنت نشان دار شدند که نشان داد سلول های این پوشش از سلول های بنیادی قاعده ای بیان کننده shh‌منشا گرفته اند. زمانی که این سلول ها به موش دیگری پیوند شدند، این سلول ها توانستند در این جانور سرطان دیگری را ایجاد کنند اما این سرطان جدید، شامل سلول های بیان کننده shh نبود.

در مورد دوم، هیچ توموری در جانورانی که سلول های بنیادی آن ها به طور انتخابی کشته شده بودند رشد نکرد، هر چند معماری مثانه شدیدا در غیاب این سلول های بنیادی مختل شد، زیرا طی دوره های عملکردی نرمال مثانه، فرایند بازسازی صورت نمی گرفت.

در ادامه محققین بررسی کردند که آیا سرطان مثانه حاصل تغییرات ژنتیکی در یک یا تعداد بیشتری از این سلول های بنیادی مثانه است. به این منظور آن ها از موش های مهندسی ژنتیک شده با سلول های سبز فلورسنت استفاده کردند که می توانستند به طور تصادفی یکی از سه رنگ قرمز، آبی و زرد را را ایجاد کنند. این موش ها که موش های رنگین کمانی نامیده می شوند به محققین اجازه می دهند که منشا گروه های مختلف سلولی را با صحت و دقت بیشتری کشف کنند. برای مثال، اگر همه سلول ها در تومورها قرمز بودند، این بدین معنی است که احتمال بیشتری وجود دارد که این سلول ها از یک سلول منشا گرفته باشند.

مطالعات بیشتر با شگفتی زیاد نشان داد که هیچ کدام از سلول ها در کارسینوماهای پیشرفته و تهاجمی در جانوران تیمار شده با BBN سونیک هج هاگ را بیان نمی کنند، برخلاف این حقیقت که تنها سلول های بیان کننده سونیک هج هاگ قادر به تبدیل شدن به مراحل اولیه سرطان مثانه هستند.

پایان مطلب/