به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، مراکز بینایی مغز مگس سرکه بالغ می تواند از دو بخش مغز لاروی این حشره مشتق شود: مرکز تکثیر کننده مرکزی(IPC) و مرکز تکثیر کننده خارجی(OPC). سلول های گلیالی نورون های این دو مرکز را از یکدیگر جدا می کنند. حفظ جدایی این دو ناحیه، تشکیل نواحی مجزای مغزی را تضمین می کند.

نترین(Netrin) زمانی که دو مولکول گیرنده Fra و Unc5 را دریافت می کنند فعال می شود و ارزیابی ها با استفاده از تکنیک های ویرایش ژنومی نشان داده است که غیر فعال کردن نترین موجب می شود که نورون های بخش تکثیر کننده مرکزی به درون مرکز تکثیر کننده خارجی نفوذ می کنند و این موجب اختلال در پراکنش نورون ها و سلول های گلیالی این ناحیه می شود. این مطالعه نشان داده است که تشکیل این نواحی مغزی حاصل عملکرد دو گانه نترین است. زمانی که کلاستر سلول های گلیالی با فاصله از کلاستر نورونی قرار گرفته است، گلیا از طریق غلظت های پایین نترین به سمت نورون ها جذب می شود و زمانی که کلاستر سلول های گلیالی در نزدیکی کلاستر نورونی قرار دارد غلظت بالای نترین موجب دفع این سلول ها می شود. مدل سازی های ریاضی نیز اهمیت وجود نترین و هم چنین مولکول دیگری به نام Slit را در تنظیم شکل گیری نواحی مغزی نشان داده است. از آن جایی که این مولکول ها، مولکول های حفاظت شده طی تکامل بین حشرات و پستانداران هستند به نظر می رسد که در تشکیل نواحی مغزی انسانی و جدا نگه داشتن سلول ها از یکدیگر نیز دخیل باشند. مهار مخلوط شدن سلول ها با یکدیگر با استفاده از غلظت های مولکولی مختلف می تواند در ارائه راهکاری برای ممانعت از مخلوط شدن سلول های نامطلوب(سلول های سرطانی) با سلول های سالم نیز موثر باشد.

پایان مطلب/