به گزارش بنیان به نقل از Technologynetworks، در مطالعه ای در دانشگاه مینه سوتا محققین سلول های پیش ساز عصبی نخاعی مشتق از سلول بنیادی پرتوان القایی(iPSCs) را درون داربست های سیلیکونی زیست سازگار پرینت شده به صورت سه بعدی قرار دادند. در ادامه این سلول ها تمایز یافته و آکسون هایشان در سراسر این داربست با مقیاس میکرو گستراندند. در این مطالعه محققین دستورالعمل های مختلفی را طی فرایند پرینت شدن مورد استفاده قرار دادند و در نهایت توانستند روشی را بدست آورند که به موجب آن 75 درصد سلول ها طی پرینت زیستی و سه بعدی زنده می مانند و سپس به نورون های سالم تمایز می یابند. این دستاورد می تواند راهکار درمانی موثری را برای بیمارانی که دچار ضایعه نخاعی شده اند ارائه دهد.

در مطالعه دیگر، محققین انستیتو کارولینسکا کلاس دیگری از چسبندگی های سلول-ماتریکس را شناسایی کرده اند که از نظر ریختی و دینامیکی با فوکال ادهیژن ها یا چسبندگی های کانونی کلاسیک متفاوت هستند. این چسبندگی ها موسوم به reticular adhesion، جایگاه های چسبندگی ماتریکس خارج سلولی و سلول را در حین تقسیم سلول حفظ می کند.

در مطالعه ای دیگر، محققین نروژی در انستیتو کاولی به بررسی نحوه گذران زمان در مغز پرداخته اند. این محققین ساختارهایی را شناسایی کرده اند مسئول کد کردن اطلاعات زمانی در رت ها هستند. این ساختارها متشکل از جمعیتی از نورون های قشر انتورهینال جانبی هستند که زمان را از طریق رمز گذاری تجربیات نشان می دهد و این اطلاعات ممکن است با ورودهای مکانی مشتق از قشر انتورهینال میانی در هیپوکامپ یکپارچه شود و اجازه دهد که هیپوکامپ برای ذخیره یک نمای کلی از چرایی، کجایی و چه زمانی یکدست شود. این مطالعه ناحیه ای را شناسایی کرده است که فعالیت آن ارتباط تنگاتنگی با زمان، وقایع و تجارب دارد.

پایان مطلب/