به گزارش بنیان به نقل از news-medical.net، برخلاف پیشرفت های زیادی که در رویکردهای پیشرفته درمان یا مهار پارکینسون صورت گرفته است، هنوز هم موانع زیادی برای رسیدن به درمان قطعی بر سر راه است.

استراتژی های درمانی که در سال های اخیر برای پارکینسون طراحی شده است شامل درمان های مبتنی بر سلول های بنیادی و ژن، انتقال فاکتورهای نوروتروفیک و تکنیک های تحریک مغزی مانند تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال(TMS)، تحریک مسستقیم ترانس کرانیال(tDCS) و تحریک عمقی مغز (DBS) است.

در مطالعه ای مروری در benthamscience.com محققین استراتژی های ژن درمانی شامل AAV-GAD، AAV-AADC، lenti-AADC/TH/GTP-ch1، AAV-Neurturin(AAV-NRTN)، خاموش سازی آلفا-سینکولین و انتقال ژن PRKN را پوشش می دهد. هم چنین این مطالعه مزیت ها و معایب این درمان ها را به همراه نتایج مربوط به کارآزمایی های مربوطه پوشش می دهد. با وجود همه پیشرفت های صورت گرفته برای درمان پارکینسون، هنوز برخی مشکلات موجب شکست در درمان می شوند و در این مطالعه مروری به دلایل این عدم موفقیت اشاره شده است.

پایان مطلب/