به گزارش بنیان به نقل از Stemcellportal؛ فرایند خانه گزینی(homing) به سلول های بنیادی و پیش ساز خون ساز اجازه می دهد که در نیچ یا ریز محیط مخصوص خودشان به منظور تکثیر شدن یا تمایز یافتن باقی بمانند. ریز محیط منحصربفرد این سلول های بنیادی از عروق خونی متنوع و سایر اجزای نیچ از جمله سلول های استرومایی تشکیل شده است که این فرایند را تشکیل می دهند. برای مطالعه ساختار دقیق ریز محیط و نحوه تنظیم مکانیسم خانه گزینی، پان ویجون و همکارانش در انستیتو شانگهای از یک مدل گورخرماهی برای آنالیز فرایند کامل دینامیک خانه گزینی درون تنی سلول های بنیادی خون ساز استفاده کردند. با استفاده از ترکیبی از تصویربرداری های زنده و سیستم های ردیابی سلول های نشان دار شده، محققین یک آنالیز با رزولوشن بالا از خانه گزینی سلول های بنیادی خون ساز در بافت خون ساز دمی گورخرماهی(معادل کبد جنینی انسان) انجام دادند. آن ها دریافتند که سلول های بنیادی خون ساز ترجیح می دهند در نقاط خاصی در نزدیک مویرگ های سیاهرگی که با شبکه های سیاهرگی دمی گورخرماهی در ارتباط هستند تجمع یابند. مطالعه بیشتر نشان داد که ماکروفاژهای VCAM-1+ در سطح داخلی شبکه سیاهرگی گشت زنی کرده با سلول های بنیادی خون ساز برهمکنش کرده رفتار آن ها را هدایت می کنند. این سلول ها که آن ها را سلول های usher نیز نامیده می شوند، خانه گزینی سلول های بنیادی خون ساز به درون دو نوع نیچ عروقی را هدایت می کنند. سلول های usher همراه با سلول های اندوتلیالی به خانه گزینی سلول های بنیادی خون ساز از طریق مکانیسم های مجزا کمک می کند.

پایان مطلب/