به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در مطالعه ای جدید، تیمی از محققین در دانشگاه پنسیلوانیا با استفاده از سلول های چربی مشتق از سلول های بنیادی انسانی نشان داده اند که تنوع ژنتیکی فردی می تواند برای پیش بینی این امر استفاده شود که آیا روزیگلیتازون TZD با افزایش سطح کلسترول در برخی از افراد منجر بروز عوارض جانبی ناخواسته می شود یا خیر.

چاقی تبدیل به یک اپیدمی جهانی شده است و یک ریسک فاکتور بزرگ برای دیابت نوع دو محسوب می شود و به همین دلیل هر گامی که به سمت درک پاسخ دهی بیماران به درمان ها برداشته شود حیاتی خواهد بود. این مطالعه جدید بوسیله دکتر لیزار و همکارانش دریافته اند که تغییرات ژنتیکی روی نحوه برهمکنش پروتئین گیرنده موسوم به PPARγ با DNA ژنومی سلول های چربی برهمکنش می کند. این برهمکنش پاسخ های هر فرد به داروهای ضد دیابتی را تعیین می کند و اثرات مستقیمی روی ایجاد درمان های شخصی برای دیابت دارد.

پروتئین PPARγ برای بلوغ سلول های چربی حیاتی است و هدفی برای داروهای TZD محسوب می شود و تنها کلاس دارویی است که مقاومت به انسولین را در دیابت نوع دو معکوس می کند. در این مطالعه با بررسی سلول های چربی مشتق از سلول های بنیادی بیماران، محققین تنوع ژنتیکی را شناسایی کرده که پیش بینی می کند آیا روزیگلیتازون بیان ژنی به نام ABCA1(کنترل کننده سطح کلسترول) را افزایش می دهد یا خیر. این تنوع در منطقه کد کننده پروتئین ژن ABCA1 مشاهده نشده اما در مناطقی که مولکول های تنظیم کننده سطح بیان ABCA1 را کد می کنند مشاهده شد. محققین ارتباط سببی بین تنوع ژنتیکی و بیان ABCA1 افزایش یافته را بوسیله ویرایش ژنتیکی با CRISPR/Cas9 و تبدیل شکل واریته غیر فعال به شکل فعال نشان دادند. توانایی واریته فعال با پیش بینی این که آیا روزیگلیتازون می تواند کلسترول را افزایش دهد یا خیر، بوسیله مطالعه 84 بیمار تیمار شده با دارو ثابت شود. در حالی که اثرات کلی TZDها بوسیله ژن های بی شماری کنترل می شود اما این مطالعه نشان می دهد که تنوع ژنتیکی افراد می تواند اثرات داروها روی بیان ژن و فیزیولوژی متابولیک را پیش بینی کند. درک مکانیسم های دخیل در ایجاد تفاوت در پاسخ دهی به داروهای دیابتی می تواند منجر به ایجاد رویکردهای شخصی و دقیق برای درمان دیابت نوع دو شود.

پایان مطلب/