به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، اندومتریوز اختلالی است که در آن  نوع سلول هایی که در پوشش رحم یافت می شوند، به طور خود بخود در سایر نقاط بدن نیز ظاهر می شوند. این امر اغلب منجر به درد و التهاب و در بیش از نیمی موارد منجر به ناباروری می شود. در مطالعه جدید محققین به دنبال درک بهتر این امر بوده اند که چرا زنانی که دچار اندومتریوز می شوند بیشتر مستعد ناباروری می شوند.

برای رسیدن به دانسته های بیشتر، محققین نمونه هایی از پوشش رحمی را از 21 زن نابارور مبتلا به اندومتریوز جمع آوری کردند. ارزیابی های دقیق این نمونه های بافتی حاکی از شمار پایین تر مولکول هایی موسوم به هیستون داستیلاز 3(HDAC3) در این زنان در مقایسه با زنانی بود که به اندومتریوز مبتلا نبودند. مطالعات گذشته نشان داده اند که HDAC3 یک مولکول دخیل در کنترل سطح پروتئین های خاص در بدن است.

محققین دریافته اند که سطح HDAC3 در مدل های موشی اندومتریوز نیز پایین است. سپس محققین موش هایHDAC3 منفی را مهندسی ژنتیک کردند تا به اندومتریوز مبتلا نشوند و دریافتند که آن ها نابارور می شوند. بررسی های بیشتر نشان داد که سطوح پایین HDAC3 منجر به مشکلاتی در لانه گزینی جنین و مهار بارداری می شود.

هم چنین مشخص شد که موش های با سطوح پایین HDAC3 دارای سطح بالایی از کلاژن در بافت پوششی رحم شان هستند که در زنان مبتلا به اندومتریوز نیز شایع است. سطح کلاژن بالاتر مشکلاتی را برای بارداری ایجاد می کند و منجر به اختلال در تغییراتی می شود که به طور طبیعی برای پیشبرد بارداری لازم هستند. به عقیده محققین اندازه گیری سطوح HDAC3 در بیماران مبتلا به اندومتریوز می تواند به طراحی برنامه های درمانی برای آن ها کمک کند.

پایان مطلب/