به گزارش بنیان به نقل از Stemcellportal، تیمی از محققین و مهندسین زیست پزشکی دانشگاه یوتا، روشی را برای پرینت سه بعدی سلول ها و تولید بافت های انسانی مانند لیگامنت ها و تاندون ها ارائه کرده اند، رویکردی که می تواند ریکاوری بیماران را به میزان قابل توجهی بهبود ببخشد. یک فرد با آسیب دیدگی لیگامنت و تاندون یا دیسک پاره شده می تواند به سادگی یک جایگزین بافتی پرینت شده را دارا باشد که در نهایت به جایگاه آسیب، ایمپلنت می شود.

روش پرینت سه بعدی شامل گرفتن سلول های بنیادی بیمار از چربی وی و پرینت کردن آن ها روی لایه هیدروژلی برای تشکیل لیگامنت و تاندون است که در ادامه در شرایط آزمایشگاهی و در محیط های کشت ویژه رشد می کند و سپس به جایگاه آسیب ایمپلنت می شود. این فرایند به دلیل این که چنین بافت های پیوندی از سلول های مختلف و در الگوهای پیچیده ساخته شده اند بسیار پیچیده است. برای مثال، سلول های سازنده تاندون و لیگامنت باید در بخش هایی به تدریج به سلول های استخوانی تبدیل شوند تا بافت را به استخوان بچسبانند.

دکتر بولز و همکارانش در یوتا سیستم میکروفلوئیدیکی را برای استفاده پزشکی طراحی کرده اند. آن ها از یک پرینتر سه بعدی مربوط به Carterra استفاده کردند که مشخصا برای پرینت کردن آنتی بادی ها برای کاربردهای غربالگری سرطانی استفاده می شود. اما بولز و همکارانش یک سر پرینتر ویژه را ایجاد کردند که می تواند سلول های انسانی را در یک روش کنترل شده و مورد نیاز پرینت کند. برای اثبات این ویژگی، محققین سلول های مدیفه شده ژنتیکی را پرینت کردند که با یک نور فلورسنت می درخشند و می توانند محصول نهایی را قابل مشاهده سازند. به عقیده بولز این تکنولوژی برای ایجاد لیگامنت، تاندون و دیسک های بین مهره ای طراحی شده است اما با توجه به پتانسیلی که دارد می تواند برای مهندسی هر نوع بافتی مورد استفاده قرار گیرد.

پایان مطلب/