به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در مقایسه با سلول های نوع وحشی، سلول های عروقی تقویت شده برای FOXO3 نه تنها ترمیم و بازسازی عروقی را به طور موثری افزایش می دهند،‌ بلکه به صورت کارآمدی در برابر تغییر شکل به سمت تومورزایی نیز مقاومت می کنند. در نتیجه فعال شدن FOXO3 می تواند راهی برای تولید زیست مواد موثرتر و بی خطرتر برای سلول درمانی باشد.

پروتئین FOXO3 یک فاکتور حفاظت شده طی تکامل و مربوط به طول عمر، که به عنوان یک تنظیم کننده مهم به تاخیر انداختن پیری سلولی عملکی کند و در برابر استرس های مختلف مقاومت است و هموستازی قلبی عروقی را نیز تقویت می کند. فعال شدن FOXO3 با تغییر شکل سلول ها به سمت بدخیم شدن مقاومت می کند و این امر را از طریق پیش بردن بیان ژن های سرکوب کننده توموری و حفظ ثبات ژنومی انجام می دهد.

پیوند سلول های بدست آمده از طریق تمایز برون تنی به جایگاه های آسیب، بازسازی بافت های آسیب دیده را افزایش می دهد و هموستازی و عملکرد بافت ها و اندام ها را احیا می کند. با این حال، نگرانی های ایمنی مربوط به استفاده از سلول های بنیادی مانند خطر تومورزایی مربوط به ویرایش ژنوم، هنوز هم یک سد بزرگ در برابر کاربرد گسترده این تکنولوژی است.

در این مطالعه جدید، محققین چینی با استفاده از ویرایش ژنوم دو نوکلئوتید را در اگزون 3 ژن FOXO3 در سلول های انسانی جایگزین کردند و این امر فسفریلاسیون و به دنبال آن خارج شدن هسته ای و تخریب FOXO3 را مهار می کند و در نتیجه ترانسلوکاسیون هسته ای پروتئین FOXO3 و بیان ژن های هدف آن را پیش می برد.

سلول های عروقی تقویت شده برای FOXO3 در مقایسه با سلول های عروقی طبیعی خودنوزایی بهبود یافته ای را نشان می دهند و به آسیب اکسیداتیو نیز مقاوم تر هستند. زمانی که این سلول ها به منظور درمان تست شدند توانستند بازسازی عروقی را در مدل موشی آسیب ایسکمی بهبود ببخشند و به تغییر شکل تومورزایی هم در شرایط درون تنی و هم در شرایط برون تنی مقاوم بودند. به نظر می رسد که فعالیت FOXO3 منجر به حفاظت سلول از طریق تنظیم کاهش CSRP1‌می شود.

این یافته ها نشان دهنده کارایی استراتژی های ویرایش ژنومی در تولید گرافت های عروقی انسانی با کیفیت بالا و بی خطر با هدف درمانی است.

پایان مطلب/